Oyun…

Anne memesinden erken kopan çocukların hissettiği yalnızlık gibi

İçimdeki bir uçurumdan düştün.

Aşağıya inip baktım parçalara

Paramparça anılara:

Bir alt dudak, bir tutam saç

Bir serçe parmak, bir çatık kaş

Bir parça meme ve bir ölü papatya buldum.

Bu yalnızlıktan bir süre sonra seni bıraktığım yere baktım, yaşıyordun.

Dudaklarını emdim, annemden kalan dipsiz yalnızlık nüksetti.

Bir serçe ile konuştuk, sonra saçlarımı okşadın,

Ben ağlarken sana yakalandım.

Ben ağlıyordum, serçe ağlıyordu;

Ben ağlıyordum, sen gözlerime bakıyordun;

Ben ağlıyordum, sen beni öpüyordun.

Sonra çırılçıplak serildik koynuna uçurumun,

Sonra güneş bizim için doğdu,

Sonrası adını aşk koyduğumuz bir oyundu.         

 

Nihat Sönmez                                            05.04.2010:Üsküdar
Temmuz 2010 Akatalpa 127. sayı
( Oyun... başlıklı yazı nihat-sonmez tarafından 14.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.