Güneşin yaklaştığı o ulvi an
Gam yerini neşeye bırakırken sabah
Ağrıların bedenimde dans ettiği gece boyunca
Kabus mu desem
Arsız ıstıraplar yoğruldu
Kansız ve cansız bedenimde
Patlayan volkan
Hastalık ne acı bir durum
Ne anlatılmaz elem
Hele tam yerleştiyse mikrop künhüne
Sabah olmaz artık
Bekle de gör
Derin uçurum
Geçmiş olsun demek düşer dostuna ahbabına
Geçtikten sonra yada geçmeden
Yaşayan bilir o sızılı anları
Beden hücrelerine kadar gömülmüşken ağrıya
Yaşayanın feryatları yükselir
Fersah fersah
Semanın katlarına
Dün ne idin şimdi aciz ve sefil
Ayak durmaz dikili
Kollar zayıf ve güçsüz
Dil konuşmaktan kaçınır
Yaratıcı der ki
Ey kul!
Bana meydan okuma.
Kendini tanı ve haddini bil
Sabaha saatler var
Yanan bedenimde söner
En ağır ateşler
Kocaman bir yangın var alev alev
İlaçlara sarılır eller
Yürek kadar
Yarın ne zaman
Veda eder mi acep acımasız mikroplar
Nerde ağzımın tadı
Konuşmaya mecalim
Mısralarıma akarken oluk oluk
İyileştiğime de tanık olur zaman
Bulutların arasından göz kırptı güneş
Dün gibi değil ama
Bugün sadece dumanlarıyla bedenimde
Beni kasıp kavuran ateş
Şiirim kabul etmez bitkinliği
Şiirim güneşe eş