Honaz Daðý – 1 (Hasret Tepesi) (“- hasýrat”)

Eser sevda yelleri, baþýnda her zaman,

yazýn serinletir insanlarýn yüreðini

“- kýþýn üþümüþsün,

bekleme kapýda gir içeri” dercesine karþýlar herkesi,

Hep evdedir o, hiç kaybetmez neþesini,

Sanki gizli bir geçitten geçip masallar alemine

farklý bir dünyaya salýverirsin kendini,

“- hadi” der;

“- otur çatal çamýn dibine seyret alemi þöyle”,

“- hayallere dal, bir an içinde olsa unut dertlerini…”

Tarlada çalýþan ileþberler doðrulturlar bellerini arada,

Ellerindeki çapaya yaslanýp bakarlar mutlaka sana,

“- len Sülemen abe hasýrat dan enenne guzulan Ellez gil deðimi”,

“- yoðula o,deðildir yahu.. o’nugn talasý daðýgn dibinde tav olmamýþdýr da orla”

Çoðunlukla buna benzer konuþmalar geçer kiþiler arasýnda,

   ne bileyim, bazen birileri olmasa da gelip geçen yamacýndan

yine de bakarlar sarmaþýk misali kývrým, kývrým patikana,

iki kayanýn arasýndan geçen dar yoluna,

ihtiþamlý çatal çamýna

Bakýp dinlenir belleri sýcakta kavrulan buðday tenleri

þükredip Yaratan’a devam ederler çapaya ve tabi ki hayata...