Sen yoksun ya,
Yüreðimin közünde demledim
Bu akþam ki çayýmý.
Yudum yudum seni içiyorum
Senli odalarýn sensiz köþelerinde
Ne hararetlerim söner
Ne de senli özlemlerim tükenir
Senli anýlar bir bir dizilir gözlerimin önüne
Hepsi ayrý muamma ,
Hepsi baþka biçimde.

Sen yoksun ya,
Tam karþýmda duruyor,
Utana sýkýla verdiðin kýrmýzý gül.
Hani koynundan çýkartmýþtýn ya ,
Ýlk tanýþtýðýmýz o gün.
Çay içtiðimiz kýr kahvesinde.
O günden sonra kýrmýzý güller bir baþka anlam kazandý
Buðusu hiç eksik olmayan gözlerimde.
Göz yaþýmla suladým kýrmýzý gülü ama
Bir daha o gün ki kadar koku saçmadý çevresine.

Sen yoksun ya yanýmda,
Deniz siyah,
Gök kara görünüyor gözlerime.
Rüyalarýma bile yasaklýsýn,
Ne hayalime gelirsin,
Ne de sonu olmayan düþlerime.
Sensiz kor ateþlerde kavrulur.
Sonu olmayan ummanlarda savrulurum.
Ne yürek közünde dem almýþ çaylar,
Ne de gümüþ peymaneler derman olmaz dertlerime.

Sen yoksun ya,
Her gece aþkýnýn secdesinde erir ruhum.
Estiði yönü bilmez,çýlgýn eser sam yellerim.
Kuru bir gazel gibi katar beni önüne,
Sonu gelmez dehlizlerde kaybolur.
Yanarým bu Yusuf yüzlü Züleyha,sýz hallerime.

Sen yoksun ya,
Ne yokluðunda titreyen ellerim ýsýndý.
Ne de coþtu duygularým.
Var ile yok arasýndaki ince yaþam çizgisindeyim,
Býçak sýrtý acýlara bulansa da bu yürek.