Her anne, baba, çocuklarýný okula gönderirken þu tavsiyelerde bulunur.
Aman yavrum oku da adam ol.
Arkadaþlarýna uyup da okulunu aksatma.
Ben okuyamadým sen oku.
Bak kutsal kitabýmýz Kur’an-ý Kerim’in ilk emri de “Oku” diyor.
Senin okuman için eski giymeye razýyým.
Yarý aç yarý tok gezmeye de hazýrým.
Yeter ki sen oku ve okulunu bitir.
Bu sözleri hepimiz anne ve babamýzdan da duymuþuzdur.
Kendi çocuklarýmýza da defalarca ayný þeyleri tekrarlamýþýzdýr.
Bu sözler Türk insanýnýn okul ve okumaya verdiði önemi, anlatmasý bakýmýndan önemlidir.
Vatandaþlarýmýz çocuðunun daha iyi okullarda okumasý, daha iyi yetiþmesi için her türlü fedakârlýðý göstermektedir.
Yemeden, içmeden, giymeden, gezmeden vb. fedakârlýk yapýp çocuðunu dershaneyse dershane, özel hocaysa özel hoca, hiçbir masraftan kaçýnmamaktadýr.
Hatta her türlü sýkýntýyý göze alarak çocuklarýný yurt dýþýna göndermektedir.
Bu gün on dört milyon öðrencimiz okula baþlýyor. Bunlarýn da bir milyonu, okul hayatýnýn ilk gününde olacak.
Bakýn, çocuðunun elinden tutup gelen anne ve babalarýn gözlerinin içi nasýl gülüyor.
Çocuðunun okula baþlamasý onlarý nasýl da sevindiriyor ve heyecanlandýrýyor.
Bütün yollar, sokaklar, okullar, evler cývýl cývýl nasýl hareketleniyor.
Bunlar da gösteriyor ki, Türk toplumu eðitim ve öðretime gereken önemi azami þekilde vermektedir.
Ancak eðitim ve öðretimin, eðitim ayaðýnýn saðlýklý olduðunu da söyleyemeyiz.
Okullarýmýzda öðretim ayaðý açýsýndan belki her türlü konu enine boyuna öðretiliyor.
Fakat eðitim dediðimiz, öðrendiklerini davranýþa dönüþtürme konusunda ayný þeyi söylememiz maalesef mümkün deðildir.
Sanýyorum bunda hem eðitimciler hem de tüm toplum kesimleri mutabýktýr.
Çünkü kötü davranýþ ve alýþkanlýklar konusunda ülkemizde negatif bir geliþme var ve devam ediyor.
Özellikle ailelerin bu konuda çocuklarýna hem rehber hem de sahip olmalarý gerekiyor.
Aksi takdirde bütün fedakârlýklara katlanarak okutmaya çalýþtýðýmýz çocuklarýmýz yanlýþ davranýþlarla ve alýþkanlýklarla karþýmýza çýkarsa þaþýrmayalým.
Hani þöyle bir hikâye vardýr.
Babasý oðluna bazý yanlýþ davranýþlarýndan dolayý ikide bir “Oðlum sen adam olmazsýn” deyip duruyormuþ.
Oðlan babasýnýn bu sözüne karþýlýk gece gündüz çalýþýp, ortaokul, lise ve üniversiteleri birincilikle bitirmiþ.
Derken kendi ilçelerine kaymakam olmuþ.
Ýþe baþlar baþlamaz hemen iki jandarma gönderip babasýný köyünden apar topar makamýna getirtmiþ.
Babasýna demiþ ki; “Baba, bana adam olmazsýn deyip duruyordun. Bak okudum kaymakam oldum. Hem de kendi ilçemize”.
Baba oðlunun yüzüne anlamlý anlamlý bakarak þöyle karþýlýk veriyor. “Bak oðlum ben sana kaymakam olamazsýn demedim. Adam olamazsýn dedim adam. Eðer sen adam olsaydýn bu ihtiyar babaný apar topar iki jandarmayla zorla buraya getirmez, sen babanýn ayaðýna gelirdin” der.
Burada okumaktan ziyade okuduklarýnýn davranýþlara yansýmadýðýnýn hikâyesi söz konusudur. Yani eðitimsizlik.
Bizde Ortaokul, Lise, Üniversite vb. okullarý bitirmek demek eðitimli olmak anlamýna geliyor. Hâlbuki okumuþ olmak farklý, eðitimli olmak farklýdýr.
Okumanýn bir baþka anlamý daha vardýr ki Türk toplumu olarak bu yönde de geri kalmýþýzdýr.
Nedir o?
Kitap okumak.
Kitap okuma sýralamasýnda dünyada parlak bir yere sahip olmadýðýmýz hepimiz tarafýndan bilinmektedir.
Örneðin Japonya da ortalama her bir Japon, dört kitap okurken, bizde yüz kiþiye dört kitap düþmektedir.
Bu da bizim okuyan deðil konuþan ve dinleyen bir toplum olduðumuzun açýk göstergesidir.
Ülkemizde eðitim ve öðretimin içeriðinin tam manasýyla doldurulamamasý maalesef bu sonuçlarý doðuruyor.