“çok haklýsýn Ayþedudu,

sen hâlâ benim ilk göz aðrýmsýn inan ki;

seni düþünmedim bir günüm olmadý,

sensiz bir aným geçmedi,

ben hiç sensiz olmadým

bil ki ben seni

mektebe müfettiþler geldiðindeki gibi seviyorum

hala müfettiþler gelecek de hani

sen okula geleceksin diye bekliyorum

ben hep orda kaldým

hasretindeydim ömrüm boyunca, inan ki

ne güzelliðin,

ne beni sevdiðin

dualarým hep mutluluðuna, sýhhat ve afiyetineydi

ben hep senli dualardayým

beni affet, kýymetini bilmemek deðil elinden bir þey gelmemek

zavallýlýk, çaresizlik ya da kader,

elimizden gelecek bir þey vardý da yapmadýk deðil

takdir-i Ýlahi

duadan baþka þey yapamadým

biliyor musun senden aldýðým o iki mektubu hala saklýyorum,

okur, öperim

ama elimden ne gelirdi, ne yapabilirdim

hala el üstümde kalan bir orta mektep çocuðuydum

sana yanlýþ yapamazdým

ama bu seni sevmedim demek deðil ki; gözümde tüttün

sana dualar ettim, varsýn benim olmasýn ama mutlu olsun Aþadudu

duydukça, öldürdün

bildikçe mutsuzluðunu

hayatýmý sana adadým

baþýna gelenlerin acýsýný çektik, unutalým umurumuzda olmasýn

sen çok iyisin, huzurlusun, hala o okula gelemeyen kýzsýn

þükürler olsun seni sað salim buldum, boþunaymýþ korkum

Allah’tan baþka ne isterim Ayþedudum

Kara sevdam.. ilk göz aðrým

bil ki ben dünyaya seni sevmeye geldim, sevdiðimsin

ve baþka hiç ama hiçbir þey umurumda olmadý ömrümce

sen benim birtanemsin

canýmsýn, yeter ki sen de gülümse

……

canýmmm”

daha neler neler valla

bunlarý söylerken siðim siðim aðladý

derken nasý olduysa

sarýldý..

…