senden sonra yanık kokulu alabora yalnızlığımda neler oldu neler bir bilsen anlatacağım sana yana yakıla dinle beni eskisi gibi cankulağınla emi
oysa seninle birlikte yaşayacağımız daha ne güzel günlerimiz olacaktı denize bakan çiçeklerle donattığım balkonumuzda görenleri imrendiren doyumsuz sohbetlerimiz sahil boyu yürüyüşlerimiz,gülüşlerimiz hayallerimiz,hiç bitmeyen umutlarımız yine arabamızla birlikte il il gezerek dost ziyaretlerinde söyleşilerimiz olacaktı
evimizin direği,canıma can katanım huzurum,mutluluğum,gülen yüzüm yaşanılan ne varsa her şey yalan oldu yaşanılamayan baharlar sonbaharda tarumar zamansız ayrılığınsa içimde çöreklenen dert
ah benim can yarim sen uzaklarda edebi yalnızlığında ben bizim olmadığını bildiğim meskenimizde sen benden,ben senden bihaber matemli sırdaş gecenin kollarına tünemiş ölü bir düşte nefessiz donuk bakışlarınla beni süzerken bilsen nasıl da büyüyorsun jilet kesiği kızıl göz bebeklerimde
karabasan gecenin deminde havsalam darmaduman içim derinden iç geçiriyor ç/ağlıyor göğsüm sıkışıyor yüreğim k/anıyor ömür defterimde biriktirdiğimiz anılar nasıl da üşüşüyor beynime dalga dalga ve ben her dalgada kayboluyorum zindan gecenin kara gözlerinde
alnımın tabelasına yazılmış kara yazım böyleymiş kaderim,hiç çıkmaz ki avazım sus pus oldu inleyen gönül sazım zemheriye döndü baharım yazım
senden sonra şiirler,şarkılar yazmadım birlikte dinlediğimiz türküleri dinlemedim balkonumuzda hiç yemek yemedim,etrafı seyretmedim doğru dürüst sofra kurmadım kendime ne heyecanlandım,ne de canlandım seninle birlikte duygularım mı kayboldu ne? bülbül gibi konuşan ağzımı bıçak açmadı evin dört duvarları gelse de üzerime yine de hiç çıtım çıkmadı bazen sel oldu gözyaşlarım kendi bendini aştı,sokaklara taştı
senden sonra ya gönlümdeki kaos onu sorma hiç Mekke’de şeytan taşlama sırasında çıkan izdiham gibi kaç ölü,kaç yaralı var sayısını bilmiyorum bildiğim yalnız sensin yaşayan bölük pörçük yüreğimde
ey kara entarisini kuşanan efkarlı gece
bir ben miyim tenha gecede al fistanlı gelincik bir ben miyim iple çekilen hayalleri boca edilen bir ben miyim sonbahar rüzgarıyla savrulan bir ben miyim gülen yüzü solan bir ben miyim altmışından sonra gerçeklerle yüzleşen
ey vefakar muteber Sevgili güzelliklerin en sefalısını sende yaşadım yine sende tattım sevginin en hasını huzurun en alasını sende buldum sende buldum kaybettiğim kendimi
senden sonra... bütün mevsimlerim sonbahara evrildi gözlerim sararan bir bir düşen yapraklara çevrildi ablukaya aldı beni devasa som hüzünler
bu aralar ne kadar da bizarım kendimden bir başıma bıraktın beni ne kadar çok özlüyorum seni zinhar unuttum sanma inan ensemde hissediyorum nefesini
sanki hep gelecekmiş gibisin keşke gelsen,çıkıversen ansızın karşıma harabeye dönen,küs gönlümün gönlünü yapsan kaldığımız yerden tekrar devam etsek yaşamaya
neredesin ey Sevgili hadi gel de tut yaralı yüreğimden emsalsiz yumuşacık güzel ellerinle rüyamda da olsa gel ne olur
AYLA CERMEN TÜFEKÇİ
2 yıl önce vefat eden rahmetli Sevgili Eşim'e ithafen yazdım.
(Biliyorum elinde olsa bu kadar zaman bekletmezdin beni hiç! )
( Senden Sonra başlıklı yazı Ayışığı tarafından 16.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
