Yine Gece -yine Hüzün-yine Sen

Yine gece
Yine hüzün,
Saat gecenin sen vakti

Geçiyorsun,
Bu şehrin akşamlarından
Her yanım karanlık
Seslensem,sensizlik

Bütün ışıkları sönmüş bu kentin
Sen sevgili
Kandilime alev,
Yüreğime ışık ver.
Sessizliğime ses düşür

Sensiz bu şiir,
Avuçlarımda pul pul dökülüyor
Sen,
Yüreğimin
Tutuksuz mahkumu
Sana sürgündeyim
Vurgun yemiş olsa da  bu sevda
Baharı alıp götürsen de benden
Sen papatyaları ekiyorum gönlüme
Belki,dönersin diye

Bitmiyor Sevgili
Sensizlik hiç bitmiyor
Kimbilir,
Bu gece,
Yağmurlarda özenip
Ağlayacak bana

Gitmeliyim artık
Seni sevmeyi de almalıyım yanıma....

Yine gece
Yine hüzün
Saat gecenin sen vakti
Söyle Sevgili
Şimdi ben,
Adı ,sen olan
Yalnızlığı mı sevmeliyim...
( Yine Gece -yine Hüzün-yine Sen başlıklı yazı Gül Tuzcu Karaman tarafından 5.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu