Gülün Aşkı
Yalnızlığa kök salmış güldü,
Kurumuş bir dere yatağında.
Yalnızdı, üzgündü ama güzeldi.
Güzel olan her şeyi severdi.
Ömrü beklemekle geçerdi gülün.
Ne bir başka bir güldü beklediği,
Yalnızlığını paylaşmak için.
Ne de götürülmek bir sevgiliye,
Doğum gününde.
İnci tanesi parlaklığında tek bir çiy damlasıydı
Kucak dolusu sevgiyle beklediği.
Çünkü gül, yaprağında şebnem varsa güzeldi,
Ve bir damla su ancak gül yaprağında şebnemdi.
Güldü, çok severdi bir şebnemi olsaydı.
Hiç şebnemi olmadı.
Güldü, ağladı, ağladı...
Öylesine sevgi doluydu ki gül,
Paylaşılmayan yalnızlığı gülün rengini çaldı.
Güldü, çok severdi bir şebnemi olsaydı.
Ağlamakla geçirirdi ıssız, soğuk geceleri.
Sabah olduğunda
Döktüğü gözyaşlarının her biri,
Başka güller için birer şebnemdi...
( Gülün Aşkı başlıklı yazı arif-kurt tarafından 4/5/2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.