Online Üye
Online Ziyaretçi
Unutulmuş hissediyorum
Kırgın savrulan kayın ağacı yaprakları gibiyim
Gök ve bulutlar sönük
Zorlukla hatırlıyorum
Düşündüğümde
Yüzyıllarca uzaktayım
Senden uzakta, unutanlara yakın
Bu kentin duvarlarına tırmandığımda
Göğü izlerken puslu hatırlıyorum
Atalarımın yurdunu
Kanatlı ak atların üzerinde
Uçup giderler, destanları unutulurken
Hayal meyal simalarını hatırlıyorum
Sanırım beni ileriye taşıyorlar
Çok daha ileriye gitmelisin
Yüzyıllarca uzaktayım
Evet kayboldum
Her şeyi kaybettim
Yok oluyorum usul usul rüzgarla
Dalıyorum düşlere
Ve kayıp gök dağın ardında
Her şeyi yeniden buldum
Bunu hissediyorum
Sarılıyorum yağmur kokan toprağa
Dört rüzgarla savrulan
Kayın ağacı yaprakları gibiyim
Gök göğün melodilerini dinlemeye cesaret edemiyorum
Geceyi yağmalanmış bir göçebe çadırında geçirirken
Yalnız ve terk edilmiş hissediyorum
Tozlu raflarda Unutulmuş bir kitap gibiyim
Ama unutkan bozkır gibi görünüyor
Evinden uzak bir çocuk gibi üzülüyorum, ağlıyorum
Ağlıyorum evim beni hatırlayamadı…