M. NÝHAT MALKOÇ

            Bir taþla duvar olmaz demiþ atalarýmýz.

Birlik güneþiyle aydýnlandý gönül mahzenlerimiz. Ayrýlýk zehrine panzehir oldu bizi ortak paydada buluþturan duru hissiyat… Rüyalarda unuttuðumuz kýrýk dökük umutlar, kuþluk vakitlerinde uyandýlar bizimle. Ana arýnýn marifetiyle çift çift oðul verdi daðlarýn ardýna düþen peteklerimiz. Ballar balýný bulduktan sonra kovanýmýz yaðma olsa da ne gam!… Birlik ve beraberlik bahçesinde halka olduk;  halaylar, horonlar ve barlar çiçek açtý peþi sýra...

 Bir taþla duvar olmaz demiþ atalarýmýz… Kum taneleri tek baþýna bir iþe yaramasa da bir araya gelince görkemli yüksek binalara dönüþürler. Birlik öyle týlsýmlý bir þeydir iþte. Parçalar onunla bütünleþir. Yarým yanlarýmýzý onunla tamamlarýz. Birlikten kuvvet doðar en güçsüz anlarýmýzda bile. El ele verince koca kayalar oynar yerinden. Gönüllerimizi imar eden mukaddes davalar, birleþen güçlerin tazyikiyle daha da büyür ve serpilirler.

Varlýk, birliðe delildir. Birlik, kâinatýn yüce yaratýcýsý olan Bir’in kullarýndan özellikle istediði, onun ‘Habibim’ dediði nur yüzlü Gül’ün, uðruna varlýðýný adadýðý, türlü bedeller ödediði renkli ve ahenkli bir kavramdýr. Azgýn dalgalarýn önünde, ancak onun hücrelerimizi çelikleþtiren rüzgârýyla ayakta kalabiliriz. O ki þefkatli bir bulut olup bizi güneþin kavurucu sýcaðýndan korur. Bütün engeller saða sola kaçýþarak meydaný irade sahiplerine terk eder.

Birlik olmasa yürek tarlalarýmýz çoraklaþýr; Kevser hükmündeki pýnarlarýmýz akmaz olur. Birlik bizi daima iri ve diri tutar. Çöllerde açan umut çiçeðidir birlik… Sis bulutlarýnýn ufku kuþattýðý demlerde þefkatli bir anne gibi okþar daðýnýk saçlarýmýzý. O ki gül kokusunu taþýr iklimimize. Ruh darlýðýný geniþletir, tutsak duygulara kapý aralar, yenik yanlarýmýza zafer muþtular. Onunla ceylanlar bile aslan kesilir daðlarýn uçsuz bucaksýz ýssýzlýðýnda.

Kaderine terk edilmiþ yalnýz aðacýn dramýný yaþamaktansa ormanlar gibi bir ve beraber kardeþçesine huzur ve sükûn içerisinde ömür sürmeliyiz. Birlik uðrunda ne kaybedersek aslýnda hepsi de kazanç hanesine yazýlýr. Zira mukaddes yoldaki yitiklerimiz kazançlarýmýzdýr Hakk katýnda. Yüreklerimize ayrýlýðýn buz gibi sýzýsý iþlerken, birlik tezgâhlarýnda dokuduðumuz rengârenk gelecekler ruhumuzu sarýp sarmalar, gönül telimizi oynatýr. Saksýdaki boynu bükük menekþelerin yapraklarýna bile can ve heyecan gelir.

Bahardýr birlik nimeti, hazandýr ayrýlýk gayrýlýk illeti...

Hakikat yolunun yolcularýyla birlik ve beraberlik içerisinde yol arkadaþý olmak hem kul, hem de insan olmanýn en tabiî gereðidir. Yalnýzlýða tutunanlar, dalda asýlý kalan eðreti sonbahar yapraklarý gibidir. Hafif bir rüzgâr bile onlarý yere düþürmeye muktedirdir. Bahardýr birlik nimeti, hazandýr ayrýlýk gayrilik illeti… Sürgünümüz olur birlik limanlarýndan uzak düþmek… Ayrýlýklarla birlikte kapkara yazgýlar çöreklenir gönül pervazlarýmýza. Birlik bizi büyütür, yalnýzlýklarýn sýzýsýný dindirir, ayrýlýklarsa daðýtýr, un ufak eder gönül mülkünü…

Fitne, fesat ve þer tohumlarý ekilen topraklarda dostluk ve barýþ çiçekleri açmaz hiçbir zaman. Karanlýklarý karanlýklar örtmez, aksine daha da koyulaþtýrýr. Gönlün yamaçlarýna ayazlar düþende birlik güneþiyle ýsýtýrýz gönül göðümüzü. Nefretlerin, ayrýlýklarýn, daðýnýklýklarýn ateþinden kaçar, dostluk ve birlik aðacýnýn ruhu serinleten gölgesine sýðýnýrýz. Birlik ve beraberlik duygularý kemâle ermiþse yitik umutlarýn enkazýnda bile saðduyu çiçekleri açar. Gölgelerin kanadýna yüklediðimiz huzur, gölgenin ömrü kadar olur ancak…

Benliðimize damgasýný vuran, kýrýþýk alnýmýzda gece dolunay gibi, gündüz güneþ gibi parlayan bin yýllýk inançlarýmýz ve geleneklerimiz bizi birlik ve beraberliðe, her halükârda kenetlenmeye zorluyor. Ýman kaleleri bu hissiyatla muhkem kalýyor. “Ey iman edenler, Allah’tan sakýnýn ve doðru (sadýk)larla birlikte olun.” (Tevbe Suresi, 119) ayeti inananlara, gidecekleri hakikat yolunun adresini de veriyor. Adresini þaþýranlarýn, bütün emeklere raðmen istikamet bulmasý ne kadar hayalden ibaretse birlik güzergâhýndan sapanlarýn güçlü kalmasý, doðru menzillere varmasý da o derece muhaldir. Öyleyse ruhumuzun tutsaklýðýna irademizle karþý çýkýp saðduyu çeþmesinden dolduralým boþalan kaplarýmýzý. Zemheri vurgunlarý yememek için baharlar saklayalým gönlümüzün en mahrem derinliklerinde. Kartallar kadar yüksekten uçalým ama konacaðýmýz yeri de önceden hesaba katalým.

Ýnanç ve kültür farklýlýklarý kavgalarý beslememeli hiçbir zaman…

Günümüzde Müslümanlarýn bölünmüþlüðü ve parçalanmýþlýðý saðduyu ve inanç sahibi bütün yürekleri elemlerle dolduruyor. Gönül bahçelerimize fitne tohumlarý ekenlerin planlarýný bozmak yerine, onlarla sarmaþ dolaþ gezmemiz ya irade zafiyetinden, ya da kalp körlüðündendir. Oysa Resulullah’ýn da belirttiði gibi “Müslümanlar kardeþtir”. Bu kardeþlik soyca kardeþlikten ötedir. Ýslâm kardeþliði birbirimizin noksanlarýný ikmal etmemizi zorunlu kýlar. Müslümanlarý bir vücut olarak görür Efendimiz. Bir azanýn rahatsýzlýðýndan bütün vücut nasýl acý duyarsa öyle de bir müminin sýkýntýsý hepimizin sýkýntýsý olarak görülmelidir. Uçurumun eþiðindeki kardeþini kurtarmak için yuvarlanmayý göze alamayanlarýn yaþamasýnýn da bir anlamý ve önemi yoktur. Oysa birlik fýrçasýyla ruhunun kirlerini silenler, bir dað gibi diri, iri ve görkemli kalýrlar. Onlarýn heybetinden tüm yollar selâm durur hakikat yolcularýna.

            Gecelerin karanlýðýný yýrtan keskin bir kýlýçtýr birliðin týlsýmý. O ki bizi zehirli örümcek aðlarýna dolanmaktan kurtarýr. Bozkýrýn koynunda yemyeþil hayallere daldýrýr nasýrlaþan yüreðimizi. Gökyüzünün maviliðini yorgan yaparýz düþlerimize. Dolunayýn ýþýðýyla örteriz karanlýk yanlarýmýzý. Çatlamýþ dudaklarýmýzýn ayaðýna gelir buz gibi pýnarlar. Öyle de savaþlar ve kavgalar çile doðuran ve acýlarý emziren barut yüzlü annedir. Onlar ýstýrap ve gözyaþý salgýlarlar huzura en çok ihtiyaç duyduðumuz müstesna zaman dilimlerinde.

            Ýnanç ve kültür farklýlýklarý kavgalarý beslememeli hiçbir zaman… Zenginlik sayýlmalý… Savaþýn kanlý pençelerinde aranmamalý barýþ ve huzur… Bu, ateþle barutun öpüþmesi kadar abes bir hâldir. Ocaklarý tarumar eyleyen kin ve nefret ateþi, barýþ ve dostluk pýnarlarýndan aldýðýmýz suyla söndürülmelidir. Kan birikintileri kanla temizlenmemelidir. Her þey suyun saflýðýna ve duruluðuna teslim edilmelidir. Tarihteki kanlý sayfalar yýrtýp atýlmalýdýr veya ibret olsun diye müzelere kaldýrýlmalýdýr. Ýnsanlýk ortak paydada birleþip bir ve beraber olmalýdýr. Bütün insanlýk gönül kabýný sevgi ve birlik çeþmesinden doldurmalýdýr.

            Sular tersine akýtýlmaya çalýþýldýðýnda hayatýn ýþýðý sönmüþ demektir. Balýktan kavaða çýkmasý beklenmemelidir. Beþinci mevsim, on üçüncü ay, sekizinci gün, yirmi beþinci saat peþinde koþmak ne kadar abesse; birliði bozarak huzuru ummak da o derece abestir. Günümüzde ne yazýk ki deðerlerde büyük kopmalar ve kaymalar yaþanýyor. Ýki yanlýþtan bir doðru çýkarabileceðini umanlarýn iþgal ettiði bir gökyüzünün altýnda, mevcut huzurumuzun kaçmasý yadýrganacak bir durum deðildir. Böyle bir ortamda alnýmýzý buz gibi taþlara deðdirip düþünmekten, çýkar yol aramaktan baþka da yapýlacak fazla bir þey yok herhalde.

            Paylaþmak sadece maddî varlýklarla sýnýrlý deðildir.

            Ýnsanlýðýn geçmiþten getirdiði öz benliðini dirhem dirhem yaþadýðý, deðerlerin ve deðerlilerin elimizden kayýp gittiði bir zamanda ve mekânda bizi bize baðlayacak ve ruhumuzu diri tutacak birlik, beraberlik ve sevgi çimentosu daha bir önem kazanýyor. Musallaya baþýmýzý deðdirmeden, piþmanlýk çizgisi geçilmeden uyanmalý, silkinmeli, titreyip kendimize dönmeliyiz. Aksi halde erdem öykülerine ‘bir varmýþ bir yokmuþ’ tekerlemesiyle baþlamak zorunda kalacaðýz. Zira bu durumda erdem elini ayaðýný çekecek mahallemizden.

            Varlýkla yokluðun ince çizgisinde, varlýktan aldýðý güçle ayakta duran insanoðlu birliðin ve beraberliðin eteklerine yapýþmakla selâmet sahiline çýkacaktýr. Bizi ancak insanî duygular kurtaracaktýr. Kirpiklerimizin nemini ve ýslaklýðýný saðduyulu davranýþlar bertaraf edecektir. Kanayan yaralara birlik ve beraberlik merhem olacaktýr. Gönüllerimiz ondan aldýðý güçle yükseklere havalanacak, zirveler ve tepeler daimi ikametgâhýmýz olacaktýr. Böylelikle eziklikten, ruh çalkantýlarýndan ve buhranlardan azade, gönül huzuru içerisinde geleceðe yol alacaðýz. Bu da hayata sýmsýký sarýlmamýzý beraberinde getirecek, verimimizi yükseltecektir.

            Hayat paylaþmakla anlamýný bulur. Paylaþmak sadece maddî varlýklarla sýnýrlý deðildir. Gönül huzuru bile paylaþýldýkça artar. Sevgide, saygýda ve hoþgörüde bencillik ve cimrilik edenler bu duygularý çabuk tüketeceklerdir. Ýnsan tek baþýna ihtiyaçlarýný gideremez. Hepimiz birbirimize muhtacýz. Bu anlayýþtan yola çýkarak paylaþmayý davranýþ haline dönüþtürmeliyiz. Mutluluklarýn paylaþýldýkça arttýðýný, acýlarýn ise paylaþýldýkça azaldýðýný söyler dururuz da iþ uygulamaya gelince nedense çark ederiz. Güzel ve aydýnlýk bir dünya için güç birliðine, birlik ve beraberliðe bugün dünden daha çok ihtiyacýmýz vardýr. Güzellikler birliðin meyveleridir.