Ey Riyakâr !
Sen kendini hangi gökte sanarsın ki be gafil!
Bilmez misin, bir gök vardır, bir sur üfler İsrafil?
Etraf kuru; çeşmelerin ne de akmış bendine
Menfaatinin zifrinden göremedim göz sefil !
Kitap yazar, siyah beyaz hep bir olur kefede
Yaşın yolun yarısında, aklın hangi senede
Hak diyesi o dilinin eşitliği nerede?
‘İlmim, alası’ dedin de, duymadığım dil sefil
İnsanı bırak demiştim fikrin konuşsun biraz,
Kalk, geç kendinden bir alem, zikrin konuşsun biraz
Pabuç, koltuk sefil değil, maneviyat sende az
Yerin baki madem de, seçemediğim hal sefil
Ey riyakar! Hani senin gökteki basiretin!
Ateşe mi eş şimdi, dumana mı ihanetin
Ölümsün gömdüğüm sonsuza, bende cesaretim,
Ahirette diril dirilmesine de, ruh sefil !
(o kendini biliyor)
(
Ey Riyakâr ! başlıklı yazı
kubra-tutan- tarafından
14.04.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
