Mahzen
Hani Octavia Paz'ın kitabının bir bölümünde "duyduğumla söylediğim, söylediğimle sustuğum, sustuğumla düşlediğim, düşlediğimle unuttuğum arasında" dizeleri geçer ya; işte ben tam olarak "sustuğumla düşlediğim" noktasındaki yörüngede; içime içime attıklarımın oluşturduğu "beni" izlerim. Bulutların beyazlığını çekmece yapmışım ben, bulutlar hislerimden akan köpük köpük dalgalanmaları sakladığım en özel yerim. Saklarım ki kimse ulaşamasın, çiçekler kondurmuş olduğum insanlık mahzenine... Bu mahzenin duvarlarına paslı hüzünler, yırtık acılar, kokmaya yüz tutmuş mutluluklar, cızırtılı neşeler, alabildiğine uzun endişeler çizilmiş hem boyuna hem de enine... İnsan hep arar: belki kivi kokulu umutlar, belki kiraz benekli heyecanlar, belki elma kırmızısı sevinçler, belki de incir misali içi dolu dolu olan coşkular; bulmak ister kendisine... İnsanlığın zincirlerinden kurtuluşunun iksirini hesapladım delirircesine... Kendimden çıktım yola, verdim biraz benlik mahzeninin yokuşlarından inerken mola. Kafamda uçuşan sinekler, onların arasında varlık göstermeye çalışan kelebekler ve de susmayan düşüncelerimle tekrar devam yola... Gittim gittim ve ümidin sarıyı anımsattıran kapısında durup insanlık mahzeninin anahtarını şarj ettim. İnsan denen şeyin derin bir düş olduğunu o an fark ettim. Suskunluğumun içine çekilip gömülü bir ben olarak yittim...
(
Mahzen başlıklı yazı
Gülen Düş tarafından
9/21/2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
