Ayaza çalıyor  düşler

Zifir  geceler  yanıyor  yüzünü çaktığım beynimde

Cehennem bile yokluğunun yanında sönmüş bir  volkan

Damarlarımdan  susuz nehirler akıyor  kan yerine

İçimde  yorgun akşamların  sızıları

Karanlık çığlıklar atıyor öbek öbek

Gözlerim  yavaşça kapanıyor  sensizliğe

Duvara vuran gölgende kayboluyorum

 

 Avuçlarım  acıyor  dokunamadığım ellerinden

Asırlık nasırlarına bakmadan 

Öyle biçare ki..

  

Hüzün kokan yorgun ayaklarımı  sürüklüyorum  tenhalara 

Alnımdaki  her derin çizgi  seni  anlatıyor

Seni  anınca kıpırdanıyor  yorgun  yüreğim

Hani  hep  derdin ya

“Sen  vaktinden  sonra  gelensin”

Off……..

Ne  ağır  sancıdır  bu  içimi  yakan

Şimdi ağlıyorum…

 

 Kime  sorsam  senin  büyüklüğünden  bahsetti

Oysa  ben  yıkık limanların  bekçisi

Onurlu  taşların hayat  emekçisi

Kabuğundan çıkamamış  sessiz  bir  isyan

Anlatsa  beni geçmişimden seçtiğim doğrular

O kadarım işte

Güneşi  saçlarından  yakalamak  niyetine

Düştüm  yollarına

Rotamı  arıyorum…

 

Şimdi;

Gerdan  kırıyor  boğazdan  yankılanan  yakamozlar

Ben  balık  gözlerinden  süzülen  iki  damla  yaş

Üşüyorum  sensizlik  sardıkça göğsümü

O eski  lokanta,

Kuru bir  tahta masa 

Hala  bıraktığın  gibi.

Bilirsin ! Karanlıkları sevmem  ezelden  beri

yaşanmış yanlarıyla bırakıp bu şehri..

Ayrılık suretini ısıtmak için

Yakın  bu  şehrin  tüm  ışıklarını

Yarın  var mı? 

Korkuyorum…

  

Âdem Efiloğlu  

( Yakın Bu Şehrin Işıklarını başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 9/8/2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.