ARKADAÞ

Geçse yazla baharýn, gelse kar kýþ ve güzün,

Gençlik elden gitse de, sarsa ömrünü hüzün,

Darda kalsan bir gece, hasta isen gündüzün.

Sana kardeþten öte, sevmiþ olmuþtur adaþ,

Derdine derman bil sen, koþar gelir arkadaþ.

Þu vefasýz dünyada, odur gölgenden yakýn,

Sevin kederlenme ha, ne hüzünlen ne yakýn,

Unutma ki dostun var, can yoldaþýn yüz akýn.

Sarsa dertler gönlünü, birikse gözünde yaþ,

Þefkatli bir mendildir, koymaz siler arkadaþ.

Bir gün kýrýk camýna, yaðmur tipi vuracak,

Belki hüznün her türü, kalbini çok buracak,

Bunlar yine dostunun, sayesinde duracak.

Bakmýþsýn ki misk tüten, elinde bir kâse aþ,

Tebessümle kapýný, çalar candan arkadaþ.

O bulunmaz bir nimet, öyle sýcak bir can ki,

Aþýn suyun ekmeðin, hayat nefesin sanki,

Vefalý dostun varsa, bahtiyar sen inan ki.

Ýncitmez asla kýrmaz, hatta çatmaz bile kaþ,

Hoþ görüde deryadýr, zarar vermez arkadaþ.

Rüzgâr keskin esse de, ayrýlsa bazen yollar,

Çok uzakta kalsan da, takip eder hep kollar,

Kavuþmak zor olsa da, sýcacýk selam yollar.

Zor gününde þüphesiz, uðruna feda der baþ,

Ýþte tam böyle dosta, denir gerçek arkadaþ,

O hep gölgen yanýnda, durmaktadýr kararlý,
Hayatýndan ayýklar, koymaz çer çöp zararlý,

Seni hoþnut görmekte, istekli hem kararlý.

Kimi Yörük Çerkez’dir, kimi Efe ya Dadaþ,

inan candan kardeþtir, huzurundur arkadaþ.

                                                 Seyfettin Karamýzrak