Eðer ki hatrým yoksa, çalmam daha kapýný,

Kýrýlan umutlarým, söyle ne sanýyorsun.

Ne ettim ki ben sana, yýktýn gönül yapýmý,

Söylesene anbean, ne ile yunuyorsun.

…..Dal kýrýldý kalbimde, ruhuma aktý zehir.

…..Sensizliði anlattý, bulunduðum her þehir.

Acý konuþur dilin, zehirlenir insicam,

Hayaller yerle yeksan, alabora gerçekler.

Böylesi dert var iken, yiðitler de dolar gam,

O kýzgýn bakýþýnda, soluyor tüm çiçekler.

…..Nasýl kelamlar ettin, yýktýn kýrdýn kavurdun.

…..Daðýttýn acýmadan, diyar diyar savurdun.

Susarým için için, talihime  susarým,

Yok sayarým her þeyi, geçmiþi zehirleyip.

Yok saydýðým ne varsa, tarihlere asarým,

Kapatýrým üstünü, yaþýmla mühürleyip.

…..Anladým sevilenler, hep böyle kýrýlýrmýþ.

…..Kimseye darýlmadan, kendine darýlýrmýþ.

Sözlerin ölüm gibi, yutkundum aðlayarak,

Yüreði delip geçti, mýzrak olan bakýþýn.

Sýktýðým yumruðumla, baðrýmý daðlayarak,

Tarihlere yazýldý, ol Âdem’i yýkýþýn.

…..Mendilimi sallarým, kayan yýldýzlar iþte.

…..Ayrýlýðýn kahrýndan, yüreðim sýzlar iþte.

Âdem Efiloðlu