Düşlerim terli: gerçeklerin neminde büyüyen bir yaprağım ben ve naylondan terliklerim ve parmak arası yalnızlığımla avunuyorum, göğün gürültüsüne karışan sesim ve semada büyüdüğünü biliyorum aşkın izdivacında tek tanık da kuşlar ve melekler.

 

 

Haczedildi ruhum

Ben ki yedieminde unutulmuş bir düş’üm bayım

Sizin hiç düşmediğiniz aşkın da kahramanı

Gecenin koynunda saklanan bir ışık gibi

Gözümü alan elası gözlerinizin

Yoksa koyu kahve miydi içtiğim?

Hani aşkın telaffuzunda tanık gelen bir gölgeden öte

Kıymet bilmez ahvalimden yana derdim

İştigal ettiğimse mevsim ve nemi günün…

 

Bazen sağalttığım acılar

Genelde soyutlandığım

Ben bir parantezim, bayım:

Kendine açılıp kapanan

Peçesinde gizin

Pençelerini geçiren delişmen gücün

Tek tanığı

Ve işte başa aldım bu masalı

Oysaki öykünmemiştim ben yalnızlığa

Öldürdüğüm nefsim

Üç beş de dünde kalan leşin kokusu mu sindi üstüme?

 

Ah, bayım üstüme alınmıyorum

Sağ elin verdiğini görmezken solum

Bir de insan solundan kalkıp da başladı mı gününe…

Sol anahtarıdır içimin çekmecesinin gizli sevdiği

Gizin ölçümü iken aşk ve hüzün

Çemkiren iblis ve soytarı gölgeler

Kaçışan içime eli maşalı sözcükler

Ah, nazenin yüreğim

Koynumda büyüttüğüm yılanların da annesiyim madem

Bunca zaman

Tükenen sözcükler

Dilime pelesenk bir türkünün güttüğü

Hangi öyküyüm ben hangi güfte hangi beste?

 

Eş güdümlü bir mermi gibi

Bacağıma sıktığım son kurşun

Yoksa koşarken yıkılmazdım yere

Yığınla aşk ve hatıra

Günyüzü görmeyeli ne çok gece geçti

Geçkin rüzgâr sana sevdalı

Geçimsiz varlığım güne aykırı

Bir redif olsam ne ki?

Bir diyetse ödediğim

Açlığın hatta susuzluğun önemli olmadığı

Bir yaşanmışlıktan da öte.

 

İçime yapan yağmurun bakiyesidir

Sele teslim olduğum

Bir yitim

Ne batak ne atak

Su alan umut teknem

Sevdiğim kadar da dürüst ve pürü pak

Bir gönül ki benimki

Gönül koymasın asla bana hiç kimse

Ne de olsa gönlümdeki bülbülle iştigalim bir ömür

Bazen hazana denk düştüğüm

Belki de kırık dalı o gülün

Gülümsemeyi çok özledim, bayım

Öznemse hüzün ve güzün

Arka bahçesi

Kefil olduğum kadar varlığıma

Sadık kaldığım bu imkânsız aşka

Ördüğüm heceler ne ki söylemediklerimin yanında?

 


( Gülümsemeyi Çok Özledim Bayım başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 28.10.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.