Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Kimlerden öğrendin benden gitmeyi
Sahrası olmayan bir kalbe doğru
Yürümeyi bilemedin; sus da git
Bana vuruldu diye
Kim suçlayabilir ki zincirleri.’’
(Alıntı)
Ahmakça düşlediğim bir masaldın, sen
aşk
Rüzgârın gamzelerine doluşmuş ay
ışığı saklı
Ah, saklı gül çehrende.
Maviden umman
Siyahtan peçesi yalnızlığın
Göğün muhtırasını vermişken kuş
cennetinde
Saklı bir duayım, duasın, sevgili
Koşusu dünün ne ki seni sevdikten
sonra?
Melundur kimi zaman devran
Gönlün balkonu adeta yazmadığım kadar
kaynayan kazan.
Ah, içimde saklı şehir
Vecizesi mi ömrün?
Kul kölesi değilim madem iblisin
Aşkın şafağı attığında doğarım ben
Sevmediğimde ölürüm hibe ettiğim
yüreğimden
Taşan duygular gibi
Kibirli yüreğinde kiminin
Asla azat etmedim de içimde saklı
iklimi.
Rengim, sevgili.
Rücu eden bir fısıltıda yürüttüğüm
gemi
Karadan taşıdığım
Kararan göğe saklandığım
Kara gözlerinde sevgilinin metruk
yüreklerden
Uzağa kaçtığım
İlahisi aşkın
İlahi Aşkın yazamadığım güftesi
İman gücümde saklı madem şiirin hikâyesi.
Hüznümse bir gölge
Hazansa yuvam
Ağaçlar, dallar ve yapraklar uzvu
şiirlerimin
Karamel tadında ve renginde
istikbalim
Aşkın şatafatlı rüzgârında temenni
ettiğim
İlla ki sona ermesi özlemin.
Şimdi örüyorum düşlerimi
Görünmezliğe hicret ediyor kalbimdeki
şahin
Kanatlarımsa pervasız
Varsın da olsun içine düştüğüm bu aşk
imkânsız.
Hicvinde yıldızların
Hatmettiğim yollar ve deryalar
Hüzünle diktiğim yakam
Sevecen mevsimde saklı o son figan.
Ve işte şerh düştüm sana ve aşka
Şiir diye yalnızlığı içtim hece hece
Körelense ömrün son demi
Tek derdim olsaydı keşke şiir
Gözeneklerinde evrenin
Bazen köstebek bazen kukumav kuşku
Talebesiyim aşkın mazur gör
heyecanımı
Mahcup yüreğimle haykırıyorum işte
seni
Ne çok sevdiğimi aheste aheste.