Yıl 1981 , bir lisede
Müd.Bş.Yrd.yım , okulun tüm disiplin işlemleri üzerimde,o yıllarda hem haftada
21 saat derse giriyordum (şimdi 2 saat) hem gün boyu okulun resmi yazı işleri
,öğrenci öğretmen veli iç ve dış ne varsa ,anlatacağım husus beni her zaman
düşündüren traji komik bir husus, o yıllarda hatıra defteri tutmak öğrenciler
arasında moda , şimdiki aklım olsa kesinlikle çocukların bu özel defterlerini ,mahrem
duygularını ve dertleştikleri bu sevimli deftercikleri asla disiplin konusu
yapmazdım , sanki ruhsatsız silah bulmuş gibi yakalamayı marifet görmezdim daha
doğrusu işleme tabi tutmazdım , yıllar sonra da olsa çocuklar sizlerden özür
dilerim ,disiplin kurul başkanıyız ya !! çocuklar kuzu zaten oyıllarda ,saygılı
ve efendi ,temiz çocuklar ,aileleri de güzel insanlar ,fakat ya bir öğretmen
bulup getiriyor bir elinde yakaladığı suç aleti,diğer yanında süklüm püklüm
kıpkırmızı yüz rengi ile öğrenci , ya da biz ellerinde görünce çocuklara öfke
ile yaklaşıyoruz ,oysa ne güzel özel zengin hatıra defterleriydi onlar ,meğer
ne çok yanlış bir yaklaşım dayatması olmuş ,tabi bu durum beni her zaman
rahatsız etti , neticede hiç bir hatıra defteri yakmadım ,yırtmadım , sadece
işlem yapılıyor görüntüsü ile öğrencilerle görüşür daha sonra onlara sözlü
uyarı ile iade ederdim , bugün bile içimi acıtan sahnedir derin korku ve üzüntüleri
ile karşıma gelen öğrencilerin dünyanın sonuymuş gibi utanç içinde duruşları ,
şimdi bile düşündükçe üzülüyor yapılan uygulamanın yanlışlığını her zaman
hissediyorum , oysa o kadar masum ve gerçekçi gençlik duyguları ile tertemiz
yazılı o satırlar bana göre başlı başına yazarlık ve şiirsellik örnekleriydi ,
dertleşmenin birbirine olan sevgi ve dostluğun en güzel örnekleriydi hatıra
defterleri , disipline gelen öğrencilerin defterine ben de yazarak onlara moral
vermiştim, derslerinden okuldan hayattan kopmamaları için....bu güzel temiz
öğrencilerimden tekrar özür diliyorum onları çok çok özlüyorum..
Mustafa kaya
25.11.2020 / üsküdar