BU ÞÝÝRÝN HESABINI KÝM VERECEK ?

Bu kaçýncý saat düþlerimi unuttuðum, bu hangi mevsim hayallerimi üþüttüðüm, bilmiyorum? Bu hangi rüzgardý esen, bu hangi geceydi rengine büründüðüm, bilmiyorum? Hani sabahlar vardýr, ýþýðýný görmediðin hani bazý anlar olur ki sonrasýný düþünmediðin iþte öyle bir girdabýn içindeyim.

Ser verir sýr vermez bir bahanenin ya da acýsý garanti bir sevginin cesareti mi bu yoksa aþka zaafý olan bir kalbin hezeyaný ya da aþka aþýk bir aþýðýn heyecaný bu, bilmiyorum.

Bilmiyorum belki bana öyle geliyor... Bilmiyorum, belki ben öyle görmek istiyorum. Ama bir hal var bakýþlarýnda, sözlerin ihtimal boyutlarýný aþýyor. Uçurum kenarýnda geziyor hislerim, düþsem de öleceðim, þöyle bir aþkla baksan da. Ama biliyor musun dert etmiyorum bunu, hani demiþ ya þair "ne güzel ölünür bu hikayede" Tanýdýk acýlar yokluyor yüreðimi aþina olmadýðým bir yüz yüzünden, kelepçeli sözler oturuyor dilime. Parsel parsel hayaller bölünüyor aklýmýn bozkýrýnda, suya hasret öyküler yazýlýyor. Bilmediðim bir yol deðil bu, ilk savruluþum ya da ilk kayboluþum deðil. O kadar geçtik mi bilinmezin sýnýrlarýný, bu kaybolmuþluk hissi neden? Ela gözlerinden baþlýyor sanýrým ömrümün son demleri, yitik bir þiirin uyumsuz mýsralarý gibi. Aþkýn coðrafyasýnda þiir ölçekli uzaklýklar yaþýyorum, onca mesafenin cürmü bir cümleye bakýyor. Hani gel desen bana, paragraflar atlayýp geleceðim sana, nokta nokta savrularak. Sonra þehrin ýþýklarý kýrýlýrken gözlerinde, saçlarýn düþecek yüzüme. Tek vücut olmuþ bir aþkýn günahý yazýlacak bize, nefesin dokundukça nefesime ya zaman duracak ya da kalbim.

Dur sevgili, dur. Vebalim büyük aþktan yana, hayalim büyük. Ýkimizi de yutar bu girdap, bizi darmadaðýn eder bu rüzgar. Yaðmura aþýk deðilsen tutma hiç ellerimi, mehtaba aþýk deðilsen kapatma ömrünün ýþýklarýný, derde meyyalin yoksa acýma hiç ortak olma sevgili. Kaldýrma gözlerinin perdesini, açma gönlünün penceresini, b/ela gözlerine þiirler yazdýrma. Dedim ya, vebalim büyük aþktan yana,aldýðým ahlar büyük. El açmýþken dergaha, yutturma sözlerimi. Hislerin çilingir olmasýn kilitlenmiþ duygularýma, yoksa gönlüm tövbesini bozup yine günaha yürüyecek. Sarmaþ dolaþ bir Özlem kanýma girecek, hasret önüme yine binbir bahaneler serecek ve vicdaným beni tekrar çarmýha gerecek. Peki söylesene sevgili, onca yeminden sonra, bu þiirin hesabýný kim verecek?

Bu þiirin hesabýný kim verecek?