Adý zaman bu yolun

Hayat denilen giysisiyle

Ana rahminden topraða yürüyen

Ýnce bir çizgi sanki

Ve yüzümde belirenler kadar gerçek

Yola baþladýðým gün

Ýlk aðlamalarýmda yanýmda beliren yoldaþ

Sýrtýnda ceketi, elinde heyecanlarý

Babam,

Yani gölgesinde serinlediðim

Ýþte bu yol boyunca yüklendim yüklerini

Þimdi taþýyorum, senin gözlerinse puslu

Bana mý üzülürsün, kendine mi

Üzülme,

Hala peþindeyim, iki adým arkanda

Bir gün sen, sýrtýmda bunca yükle

Býrakacaksýn yürümeyi ve beni

Bilmiyorum nereye konmalý seninkiler

Ya benimkiler ne olmalý

Söyle,

Önüme serili çöllerin þifresini

Gecem, ateþ böceklerini bekler

Yol deðil asýl gözümü korkutan