Yaralanmayan anlayamaz yaralý yüreðimi. Damar damar kanayamayan anlayamaz hali pürmelalimi. Kalbi gözyaþýyla yýkanmamýþ olan aþkýn cenabeti olarak dolaþýr durur bu âlemde. Dolaþmasýn. Kat’a konuþmasýn.

Kaç kesik yedik bu sevdada, haddi var hesabý yok. Kaç can kýrýðý yaþadýk, hesap tutmaz. Can kenarýndan olduk. Kýrýldýk boydan boya, yýkýldýk tepeden týrnaða. Dikiþ tutmadýk, iflah olmadýk; sevmeye devam ettik. Sevilmediðimizi bile bile. Nasýl da acýrdý içimiz?  Sýrýlsýklam terk yaþamýþýz, dibine kadar yalnýz kalmýþýz.

Ey baþkasýna zevk, bize terk olan sevda! Bu dünyanýn öksüzü mü saydýn bizi? Yetimi mi belledin? Halt ettin.

Çilesini çektik de ne oldu bu sevdanýn,  kölesi olduk da ne çýktý? Üryan geldik üryan gidiyoruz iþte! Kalbimiz üþür þimdi. Örtü olacak sevgili kim bilir hangi yüreðe serili? Hangi damara zerk ediliyor aþk diye? Hangi bünyeye iyi geliyor?

Bu dünyaya ait her þey senin olsa ne yazar? Bütün makam mevkilere tapun sayýlsa kaç para eder? Bir kalbe girememiþsen ve orada ikamet edememiþsen bu dünyada sadece kiracýsýn demektir. Kalp makamýna sahip olmayan sakýn yargýlamasýn beni. Kalbi olmayan…

Ve ben hiçbir þey olmamýþ ve hiçbir kimse yokmuþ gibi yaþamaya devam ediyorum. Hazan vurmuþ bir aðaç gibi yapraklarýmý döküyorum, yangýn yemiþ bir orman gibi küle dönüyorum, kurþun yaðmuruna tutulmuþ bir ceset gibi yaþýyorum lakin mecalim kalmasa da gücüm tükense de aklým almasa da kalbim dayanmasa da iç muhasebemi yapýyor ve mücadelemi sürdürüyorum.

Öldürmeyen zehir yaþatýr. Hayatýn zehir yüklü oku kalbimizi on ikiden vuruyor. Her yaným aðrýyor. Her yaným hüzünle dolu., Kývamýný bulmuþ bir yalnýzlýðýn kremasý gibiyim. Demini bulmuþ bir hüznün kaçak tadýyým.

Sesime ses, elime el olaný bulamýyorum. Yitirmiþim gözlerimi onun gözlerinde,  göremiyorum. Zayi eylemiþim aklýmý onun aklýnda, divanelikten çýkamýyorum. Kim demeyin buna sebep? Kahramanýnýn adý ne? diye düþünmeyin. Kim bu denli sevilmiþ diye lakýrdý yapmayýn. Olmayan aþka yanmayýn.

Ben kül olmuþum, yanmadan bilemezsiniz. Taþa dönmüþüm, taþ olmadan anlayamazsýnýz. Boðulmuþum, boðulmadan hissedemezsiniz. Aþk deryasýnda balýklara yem olmuþum ve sürüklenmiþim sahiller boyunca. Ada’m olacak zatý muhterem nerede? Adam nerede?

Toplasýn gelsin bakalým cevr ü cefasýný felek! Döner miyim sandýnýz bu yoldan? Usanýr mýyým zannettiniz? Ucuz mu sevdim bu kadar? Zannedin öyle!

Çeksin kýlýcýný ayrýlýðýn o halden anlamaz sevgili, çeksin pimini içimdeki kalp bombasýnýn, aklýmdaki var olma dürtüsünü varsýn silmeye çalýþsýn ben istemedikten sonra kimse ve hiçbir þey bana onu unutturamaz. Onun varlýðýna katmýþým varlýðýmý sýyýrabilirsen sýyýr ben içindeki beni. Beyazýn içinde beyazý, siyahýn içinde siyahý… Ahý… Günahý… Baðýþlayabilirsen baðýþla!

Rüzgâr onun adýný fýsýldar, çiçek onun kokusunu taþýr, güneþ onun varlýðýný ayan kýlmak için doðar ve karanlýk ona kem gözle bakanýn gözlerine perde olmak için çöker. Daha fazlasýný ifade etmeye kudretim yok. Onun Kaf Daðý olan bendeki yerine mukabil onda zerre miskal varsak kâfidir bize. Mutluluk sebebidir bizlere bir selamý. Ömrümüze nimettir bir hoþ kelamý.

Ey daðlarý düz eden Ferhaaad! Ve çölü dümdüz eyleyen Mecnunnnn! Ve cayýr cayýr yanan Keremmmm! Ve sen ey ateþi kýzaran güle çeviren Ýbrahimmmm! Bendeki aþký görseniz Ferhatlýðýnýzdan, Mecnunluðunuzdan ve Keremliðinizden utanýrsýnýz. Bendeki aþký görseniz Ýbrahim olup yanmaktan dem vurursunuz. Efsanelikten düþersiniz, kuru bir hikâye olursunuz ve zamanla unutulursunuz.

Hüzne meyyal olmayan uzak dursun benden. Aþka duçar düþen ýrak olsun.

Nisyan ile malul bir kalpte isyan þýk durmaz! Kalp dediðin aðrýsýný da acýsýný da unutmaz ve o dinmez sancýsýyla sevgilisinin baðrýna hüznün bayraðýný diker. Ve selam durur.