Bu Şiir Böyle Doğarken
Bu şiir böyle tepeden doğarken,son parmağıma yakılıyordu kızılca bir kına.
Anamın feryatları, babamın şirinesi ağlatıyordu arş-ı alayı
Bir anka kuşu sesleniyordu uzak türkülerden;
gurbetin dili yok, hasretin özlemi....
İnce ince doğranmış bulutların gözyaşları
yanağımda iz oluşturuyorken
Biraz gözsuyu, az bir tuzla tencerem de kaynıyor.
Asılmayı bekleyen idam sehpaları gibi
kimse dokun(a)mayacaktı karşı duvardaki resme
Tozlar hediye paketi...
Utangaç yüzümü Uruk kuşunun boynuna astım
Her yerde, Ar'dan kalma şehirler olacak
Tüm büstlerin elinde İbrahim'den kalma baltalar.
Meryemce bir haykırış!
Bu şiir böyle doğarken ;
çarmıha gerilen tüm insanlık olacak.
Sürrealist şiir
Büşra Karacan
(
Bu Şiir Böyle Doğarken başlıklı yazı
BüşraKaracan tarafından
26.09.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
