Göz kýrpýp açana dek geçiyor vakit. Yarýna planlar hazýrlarken, bir sonraki güne kalýyor bitmek bilmeyen bugünler. Teknoloji sayesinde daha kaliteli makinalarla ölümsüzleþtirilen birkaç saniyelik anlar vardýr. Ustasýnýn eline makine emanet edilir, cihazdaki aný, dokunulacak ve hissedilebilecek somut bir kâðýt parçasýna aktarýlýrdý.  Kýymetli bir mücevheri saklar gibi özenle iliþtirilir albüm sayfalarýnýn þeffaf bölmelerine. Geçip giden ömür, iki albüm kapaðý arasýnda böylece muhafaza edilir. Bir fotoðraf karesine sýðamayacak kadar güzel anýlar ve duygular dondurulmuþ vaziyette, bir çerçeveye sýðdýrýlýyor. Baktýkça geniþliyor zaman, iþte tam da o esnada zamanda yolculuk baþlýyor. Yanýnda durduðun insanla dakikalar önce veya sonra neler konuþtuðun, ne yaptýðýn ve hatta o görüntünüz kaydedilirken aklýndan neler geçirdiðin bir bir tekrar ediyor. Küçük detaylarý hatýrlayanlar þanslýdýr bir de yalnýzca öylece gözleri dalýp gidenler var. Hatýrlamasa da o küçük karelerde ki derin duygularý yeniden hissedebilenler... Bazý fotoðraflarýn anýlarýndan ziyade duygularý olduðuna inananlardaným. Velhasýl kelam anýlar; hatýrladýklarýmýzda deðil, hissettiklerimizde gizli deðil midir zaten.

   Yarýnýn garantisi varmýþ gibi fütursuzca incitmiyor muyuz birbirimizi en çok buna sýzlýyor yüreðim. Ýnsan her anýný fotoðraflayarak ölümsüzleþtiremiyor kimi zaman. Bir kâðýda aktarýlmasýna ihtiyaç duyulmadan anýmsanabilecek anýlar biriktirmeli. Gözlerini kapattýðýnda duygusuyla birlikte canlanabilecek olan anýlar… Bir çocuðun gözlerine güldüðümüz, bir aðaca verdiðimiz suyun, kafasýný okþadýðýmýz bir köpeðin, kýrýk kanadýný iyileþtirdiðimiz kuþun, pencere önüne koyduðumuz menekþelerin, yeteneðini keþfetmesini saðladýðýmýz bir öðrencinin umudu, yüreklendirdikçe baþarýlar elde eden bir dost, göz bebeðinden düþmeden sildiðimiz bir yaþ, umudunun tükendiði yerde tuttuðumuz bir el ve sevdikçe güzelleþtirdiðimiz bir kalp…  Deredeki su gibi akýp geçen fani ömürde býraktýðýmýz hoþ bir seda deðil midir?

   Ýnce dokunuþlar ile izler býrakmalýyýz yüreklerde. Üzerinden asýrlarda geçse güzel hatýrlanmamýza vesile olabilecek izler… Çünkü insan kim olduðunu düþünürse düþünsün, kendine hangi sýfatý yakýþtýrýrsa yakýþtýrsýn, baþkalarýna býraktýðý izlerden ibarettir. Týpký Pablo Neruda’nýn da dediði gibi ‘Birine en son davranýþ þekliniz onda býraktýðýnýz tek fotoðraftýr.’

Büþranur ERAYABAKAN