Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben çok karışığım sevgilim. Dönüp dolaşıyorum ama yine bıraktığın yerdeyim. Senin ardına bakmadan çekip gittiğin yeri bırakamıyorum. Yanıyorum, sevgilim, küllerim bile yanıyor. Sen söndükçe daha da alevleniyorum. Özlüyorum, nefret ediyorum, seviyorum yine seviyorum! Ayrılamıyorum ben, unutamıyorum, utanıyorum kendimden. Farklı kıtalarda, yabancı ellerde, tanıdık içkilerde yine sen varsın, yine senin yansıman var.Başka kollarda aradım sevgini, bedenim hissizleşti, kalbim inkar etti. Eksikti kokun, gözlerinin mavisi yanlıştı, gülüşleri hatalıydı. Sen değildin işte, yoktun! Yine uzaklardasın, onunlasın...Söyle kalbindeki yaralara merhem oldu mu? Oysa sen benim kalbimi erittin, yok ettin. Öyle bir boşluk bıraktın ki sevgilim, dolduramadım. Öyle yüksekten attın ki kalbimi, tozlara ayırdın. Boğuluyorum ben sevgilim, tam nefes alıyorum derken nefesimi yarıda bıraktın. Hayal kurmayı hatırlamışken kabusa uyandırdın. Nasıl hastalıklı bir kabustur o,uyandım artık derken tekrar içine hapseden. Ne kadardır uyuyorum ben? Tarih ne? Saat kaç? Mevsim ne? Geçiyor aşkım, evet, zaman hızla geçiyor. Günler geçti, haftalar geçti, mevsimler geçti, yıllar geçti... Ama zaman acıyı hafifletmiyor. Ben niye hala buradayım? Niye durdum kaldım? Nasıl bir bataklık bu içinde kaybolduğum? Herkes gidiyor birtanem, herkes ilerliyor. Koşarak geçiyorlar ben yerden kalkmaya çalışırken. Durun! demek istiyorum. Gitmeyin...Bırakmayın... Çoktan terk edilmiş bir anıda yaşıyorum sevgilim. Yalnız burası, ürkütücü şekilde sessiz. Bağıramıyorum ben yüreğimdeki düğümlere takılıp düşmekten. Her yerim yara ama kanamıyor. Yüreğim ağır bana taşıyamıyorum. Usul usul yok oluyorum. Herkes yabancı bana artık. Şiirler bile bizi terk etti, yazamıyorum artık kelimeler de yabancı.Anılar yaşarken ben ölüyorum. Sevdim ,çok sevdim, çok sevdim, çok sevidim, ah ne çok sevdim! Korkusuzca, safca, tüm benliğimle.Yetmedi sevgilim...
Yazarın