1 Herkesin Hiç Kimsesi...



G/öğün tanıklığında tutuklu bir meltem olma

Özrümü sunuyorum Tanrıya:

Hicazı olmayan yansımasında

Kuş kondurduğum düşlerimden sarkan

Söz altı torbaları.

 

Kaşıkladığım mevsimi süsledim tarçın ile:

İçimin eşrafında yandı gemilerim

Kitap niyetine ısmarladığım mevsimi

Göndermeyi unuttu rüzgâr:

Adımla yettim ben düzene

Adımladım madem her öğün arası düş’ü

Bir kıyımda ve tek çekimde harcadılar hayallerimi.

 

Dengi olmayan bir şiirdim kimi gün

Hüznü öğüten sefil düş’ün

En kâfir yansımasaydım

Tahliye ettiğim hangi yaramsa

Sevgiyi kundakladı kimi ne çok kumpasıyla.

Aşkı hâkim kılan tutanaklara

Geçti ismim:

Ne sivriydim ne dişi;

Ne etken ne edilgen

Yarım ağız severken hayatı

Bir düş’e düştü yolum

Zemherilerde uyumayı hep sevmiştim.

Tarifesi olmayan bir acıyı da sonlandırdım kendimce;

Düş sihirbazı yüreğimin en açık ara farkla

Sevdiği çok mu belliydi sizce?

 

Unutulduğum kadar unutmadığım

Sözcükleri damıttım buğday değirmeninde

Yonttum her sivri düş’ü

Kıblenin izini sürdüm tüm gücümle.

Tartaklanan hayallerim oyuna geldi

Kerem benzeri gölgeleri hep çaldılar

Aklına uydum düşbaz gezegenin

Savurdum savrulduğuma inat

Savundum tüm gizemi

Aklıma biat bir bir öğürdüm tutsak kelimeleri

Sildi süpürdü ahkâmlar

Kalan son kırıntıları.

 

Yenik düştüğümün izini süren

Sakil gölgemle oturup hoşbeş edenler de olmadı:

Olmadık gezegenlerde çadır kurmuştum

Aklımı satıp gönlümü uyuşturmuştum bir şiir vakti.

Hezeyan nöbetlerine merhem oldu her bir hece;

Hecelediğim değil kekelediğim nasıl da belliydi

Aşk dilinde bir mısra olmayı diledim Tanrıdan:

Geri çevirmedi kulunu, son bir şans verdi ezelden.

 

Kayıtların tümünü sildim

Yeni baştan hikâyeler uydurdum;

Kılığına girmedim kimsenin

Herkesin hiç kimsesi olmayı hep yeğledim.

Kanadığım da yalandı kandığımda

Serlerimi yığmıştım aşkın gazabına

Bir de irkildiğim dinginliğe rahmet okurken gece

Esefle yıkadım yüzümü

Terime bandım her bir heceyi

Kanıksadığım değildi kardığım;

Sevilmek idi belki de yerin göğün maruzatı.

 

Çemberin yayıydım;

Aşkın da ambarı gönül otağım;

Sehven sevdiğimi bilmedi hiç kimse.

Nazire eden üç beş yetimin başını okşadım

Tanrının ellerinde çağladım:

Tüten isi geceye uğurladım

Umurunda olmasa da kimse’nin

Herkesi olmak düşümdü:

 

Düşündüğüm kadar düşlerim de tek gerçek.

Ah’ları mimleyen hangi beynamaz kestiyse yolumu

Yoldan çıkmak değildi ki hadise.

Uğurladığım kadar uğurlanmadığım

Nazarında ömrün zerre hitabımla

Serildiğim mahzende yattım

Bir batında doğan şiirlerimle süzüldüm

Günbegün;

İfrata kaçan sevgimi mimlemeseydi keşke hiç kimse.


( Herkesin Hiç Kimsesi... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 31.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.