1
G/öğün tanıklığında tutuklu bir
meltem olma
Özrümü sunuyorum Tanrıya:
Hicazı olmayan yansımasında
Kuş kondurduğum düşlerimden sarkan
Söz altı torbaları.
Kaşıkladığım mevsimi süsledim tarçın
ile:
İçimin eşrafında yandı gemilerim
Kitap niyetine ısmarladığım mevsimi
Göndermeyi unuttu rüzgâr:
Adımla yettim ben düzene
Adımladım madem her öğün arası düş’ü
Bir kıyımda ve tek çekimde harcadılar
hayallerimi.
Dengi olmayan bir şiirdim kimi gün
Hüznü öğüten sefil düş’ün
En kâfir yansımasaydım
Tahliye ettiğim hangi yaramsa
Sevgiyi kundakladı kimi ne çok
kumpasıyla.
Aşkı hâkim kılan tutanaklara
Geçti ismim:
Ne sivriydim ne dişi;
Ne etken ne edilgen
Yarım ağız severken hayatı
Bir düş’e düştü yolum
Zemherilerde uyumayı hep sevmiştim.
Tarifesi olmayan bir acıyı da
sonlandırdım kendimce;
Düş sihirbazı yüreğimin en açık ara
farkla
Sevdiği çok mu belliydi sizce?
Unutulduğum kadar unutmadığım
Sözcükleri damıttım buğday
değirmeninde
Yonttum her sivri düş’ü
Kıblenin izini sürdüm tüm gücümle.
Tartaklanan hayallerim oyuna geldi
Kerem benzeri gölgeleri hep çaldılar
Aklına uydum düşbaz gezegenin
Savurdum savrulduğuma inat
Savundum tüm gizemi
Aklıma biat bir bir öğürdüm tutsak
kelimeleri
Sildi süpürdü ahkâmlar
Kalan son kırıntıları.
Yenik düştüğümün izini süren
Sakil gölgemle oturup hoşbeş edenler
de olmadı:
Olmadık gezegenlerde çadır kurmuştum
Aklımı satıp gönlümü uyuşturmuştum
bir şiir vakti.
Hezeyan nöbetlerine merhem oldu her
bir hece;
Hecelediğim değil kekelediğim nasıl
da belliydi
Aşk dilinde bir mısra olmayı diledim
Tanrıdan:
Geri çevirmedi kulunu, son bir şans
verdi ezelden.
Kayıtların tümünü sildim
Yeni baştan hikâyeler uydurdum;
Kılığına girmedim kimsenin
Herkesin hiç kimsesi olmayı hep
yeğledim.
Kanadığım da yalandı kandığımda
Serlerimi yığmıştım aşkın gazabına
Bir de irkildiğim dinginliğe rahmet
okurken gece
Esefle yıkadım yüzümü
Terime bandım her bir heceyi
Kanıksadığım değildi kardığım;
Sevilmek idi belki de yerin göğün
maruzatı.
Çemberin yayıydım;
Aşkın da ambarı gönül otağım;
Sehven sevdiğimi bilmedi hiç kimse.
Nazire eden üç beş yetimin başını
okşadım
Tanrının ellerinde çağladım:
Tüten isi geceye uğurladım
Umurunda olmasa da kimse’nin
Herkesi olmak düşümdü:
Düşündüğüm kadar düşlerim de tek
gerçek.
Ah’ları mimleyen hangi beynamaz
kestiyse yolumu
Yoldan çıkmak değildi ki hadise.
Uğurladığım kadar uğurlanmadığım
Nazarında ömrün zerre hitabımla
Serildiğim mahzende yattım
Bir batında doğan şiirlerimle
süzüldüm
Günbegün;
İfrata kaçan sevgimi mimlemeseydi
keşke hiç kimse.