Dur þimdi meyhaneci  kadehimi doldurma,

Verilmiþ bir sözüm var sevgilim beni bekler.

Müsaade et ne olur, saçým baþým yoldurma,

Mutlulukta gözüm var sevgilim beni bekler.

Eminim sabýrsýzca bakýyordur yollara,

Gelmemiþtir  diyorsun, inanmam ben fallara,

Yakýþmaz mý sevdiðim sarýlsa þu kollara,

Herþeye bir çözüm var sevgilim beni bekler.

Gecikmekten korkarým muhakkak ki kýrýlýr,

Dile getirmez asla, içten içe darýlýr,

Gayret olmazsa eðer, menzile mi  varýlýr? 

Ýþte þurda közüm var sevgilim beni bekler. 

Kadere alkýþ tuttuk , dert de derman da bizim,

Yokluðu da yaþadýk sýcak harman da bizim,

Þiirler yazdým ona roman, ferman da bizim,

Sayfalarca yazým var sevgilim beni bekler.

Bu defa affet beni kalmayým daha fazla,

Uðraþýp durmayayým niyaz ile hem nazla,

Ondan baþka istemem yetinemem ben azla,

Çalýnacak sazým var sevgilim beni bekler.

Elleri alev gibi  “Mehlikam” der, bakarken 

Dilim tutulur o an, yüreðime akarken 

 Kapat ýþýklarýný, yarýn olsun, yak erken 

Yeminimde özüm var sevgilim beni bekler.

Fatma Çetin Kabadayý-Mehlika