Hapsolduðum bilinmezlikler var,

Umudumu tüketmek istemesem de tükettiðim bilinmezlikler..

Samimiyetsizler þehrinde gurbete düþmüþüm.

Ne gurbet benden razý, ne ben gurbetten.

Herkeste bir aldatma meraký!

Gitmek geçiyor içimden,

Üstüme gelen bu þehri terketmek.

Sonu olmayan yollara vurmak kendimi..

Son kez arkama bakýyorum,

Tutunacak tek bir dal,

Uzanacak samimi bir el arýyor gözlerim.

Ama nafile göremiyorum.

Þimdi vakit terketme vakti,

Þimdi vakit gitme vakti.

Hem bu gurbet þehrinde;

Kim bilir, kim görür, kim duyar ki 

Gittiðimi...

Elif Adýyaman