İki çocuk öldü biri dört diğeri sekiz
İkisi de cıvıl, cıvıl sevgi doluydu, eşsiz!
Günlerce mutlu haber gelir mi diye bekledik
Ölüm haberi geldi
Gördük ki böyle katliamı dahi
Yapmamıştı Moğol imparatoru Cengiz…
Köpeklere, kedilere işkence yapanı gördük
Arabanın arkasından koşturulan hayvanı gördük
Oysa doğa da bile vahşet bilmeyen aslanı gördük
Gücüm var diye işkence nedir bilmez çünkü doğa
Ne yaparsa insanlığa hizmettir, ibadettir, dua!
O çocukları katleden,
Sen hangi fabrikanın ürünüsün
O çocukları öldürüp, yerlerde nasıl süründürürsün
Nasıl yaşamışsın içimizde densiz!
…/
Sanal oyunlarda öldürmeyi öğreniyor
O çocukların eli kalem tutmalı ya…
Oyun bu ya, ne kadar kolay can doğranıyor
Neden masum kalbe heyecan katmalı ya…
Oynasın ne olur ki diyoruz
Ergenliğinde saygısızlığı, itaatsizliği, nasıl karşı gelirmiş görüyoruz
Suç o oyunlarda
Çığ gibi büyüyor sorunlarda
İlgilenmedikçe çocukla başımıza dert örüyoruz
En sonunda!
Yaparken vahşetini ülkemin insanı konuşuyor
Bu saatten sonra vursak, neye yarar ki diz…
Ey çocuk büyüten anneler, babalar
Çocuğu bu oyunlara mahkûm etmeyin
Toprağa değsin ayakları
Bozkırda gezsin gibi ataları…
Bırakın parayı, pulu, makamı, şöhreti!
Çocuğu iyi yetiştirmek olsun çabalar!
Şer adına ne görsen ayağının altında
Büyümeden ez…
Aklını başın al
Yanma sırası sana gelmeden,
Tez…
Saffet Kuramaz