Zamanın ölü ve öfkeli gözleri var.

İnsan gibi.

Kıyasıya.

Zan gibi.

Terbiye edilen cahil cesareti.

İmleri var şiirin,

Şairi tehdit eden ve güncesi yine ömrün

Her nasılsa mutluluğu tehir eden.

 

Soldan sağa adımlarken vakur bir hüznü

Baş tacı,

Yüreği solungaç

Huyları tepe taslak.

Derinde mimlerken

Enginde sefere çıkarken yürekle

Zuhur eden göğü kutsarken Tanrı:

Hicabı da içinde saklı

Beşik kertmesi özlemlerin bam telinde

Bir sure dilinde bazı bazı

Gemilerin su alan küpeştesinde

Yine kaptanı duyguların

Metazori bir gülümseme kondurmaktan aciz.

 

Deli neferi benliğin:

Bariz kalemi şair titrini reddeden cahilin.

Şimdimi öldürdüm dün:

Dünümde kalsaydım demekten öte

Yarın mihraklı

Yalan aşkları

Dün redifinde

Karakaşlı şiir aksanlarını

Akşamın da turşusu çıktı:

Ne gam, yürek,

Demeyi tensiye edip

Geceye sürüklenirken, sabahın köründe

Bile uyumaktan aciz bedeni

Kıt kanaat sürüklerken

Ben dilinde, bir imge özlemiyle

Senli benli olmaktan da aciz

Bir aşkın da hükmüne varıp

Belki de ölümlü mısraların sihrine vakıf…

 

Derlediğim değil dertlendiğim;

Sevip de pışpışladığım hangi hazin hikâyeden,

Hangi kahramanı aşırsam da

Kursam menzilimi;

Kansam her bir yüreksiz gıybete

Dengemden ayrı düştüğüm

Gıyabında aşkın

Mademki bir sefil tutsağım,

Diyenlerin yalancısı şiirlere kanıp

Başımı geriye yasladığım,

Sandalye benzeri lahitte

Yaşamaya mahkûm bir fosilden çok öte

Şunca kıyımı nasıl da görmezden gelir

Tanrı, demeye koktuğum…

 

İşkilli mevsimin kırık bir dalıyım

Yine yeşerdiğini koparan hazandan alacaklı;

Yaşattığını sanan anne yürekli bir bağlaçla

Hayata bağlı,

Şanından gayrı

Mısraların gazabına tüneyen hangi

Kanadı olmayan ölü kuşsa

Bir elimde titrek bir düş’üş

Bir yanımda kayıp ve rüküş bir gölge

Adını anmaktansa

Haykırdığım aşkla;

Sesini duyup görmezden geldiğim

Yüreği kocaman mevtanın dilinde.

 

Sünepe bir şiire düşüp yolu

Sürgüne mahkûm;

Zanları ayırırken iblis ve

Müşfik bildiği cehalet

Yine insanlıktan çıkmış

Hoyrat bir tefrika

Münafığın gölgesinden bile korkan isyanı

Bariz:

Kara vicdanların saltanatı,

Ölümü değil

Öldürmeyi şiar edinmiş.

 

Aşkı değil bilakis kör nefsi

Baş tacı bellemiş

Kuru sıkı öfkesinde zikretmiş zulmü

Bir insan görünümünde

Kadınlardan ve çocuklardan alırken

İntikamını,

İnsan olmaktan öte

Vurmuş bir kez insanlığın dibine.

 

 


( Mısraların Gazabına Tüneyen... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 27.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.