1
Şimdi üflesem uçup maviliklere
konacak ve oradan süzülüp bir yüreğe konacak gibisin.
Sahi ne de güzelsin dalında. Sizce de öyle değil mi? ' Çiçekler dalında güzel.' Öyle demişti dedem.
Ben 3 yaşındayım ama biliyorum
çiçeklerin kopartılmaması gerektiğini. Çünkü büyümezmiş çiçek dalından
koparıldığı an, solarmış.
Bu yüzden çiçeklere kıyamıyorum; ne
onlara bakmaya ne de onları koklamaya! Ya incinirlerse diye soramadan da
edemiyorum kendime.
Ben 4,5 yaşındayım ama biliyorum 'Çiçekler kopartılınca solarmış.' Çünkü öyle
söylemişti annem.
Hoyrat eller tutmasın çiçekleri,
kopartmasın.
Budur dileğim rabbimden.
'Çiçeksiz
dünya annesiz yavruya benzermiş.' annem söylemişti bunu da. O yüzden çok
severdi beni annem: Bir çiçekleri, bir
de beni... Belki de çiçekleri benden dolayı severdi. Çünkü 'Çiçeğim' diye sever, başımı okşardı. Bugün o en güzel çiçekseverin,
annemin, yanına gittim, çok ağlıyordu. Duramadım fazla yanında. Onun
gözyaşlarıyla büyüyordum, rengim onun gözyaşlarıyla açılıyor, kokum
güzelleşiyor ve yeryüzünün en güzel çiçeğinin huzurunda serpilip gelişiyordum.
Ben uyuyorum şimdi annemin akşam okuduğu
hikaye çok güzeldi. Bu yüzden hiç uyanmak istemiyorum. Bunu ona söyleyemiyorum
ama çok ağırlık var üzerimde. En iyisi biraz daha uyuyup sonra uyanmak... Kalkar
kalkmaz da kocaman öpüp sarılacağım anneme. Çok uyuduğum için kızmaz belki o
zaman bana. Evet böyle yapmalıyım.
Bu hastalığı yendiğim için demiyorum ama
çiçekler dünyanın ne güzel canlısı. Hastanede yattığım zamanlarda odamı
dolduran, beni gülümseten, o güzel kokularıyla hastanede olduğumu unutturan o
güzelim çiçekler olmasa belki de ben olmayacaktım. Evet, çiçekler olmasa ya da
biz çocuklar olmasaydık dünya o kadar da güzel bir yer olmayacaktı bana göre. Ama
kalbi çiçek görmemiş, daha önce bir çiçeğin büyüdüğüne şahit olmamış biri bunu
anlayamaz. Dünya karanlık, çok karanlık bir yer olmalı onun için. Sahi size
anlatmadım: Şu an hayatımda daha önce hiç görmediğim hatta hayal bile etmediğim bir
çiçek bahçesindeyim. Burada kardeşlerimle beraberiz. Daha önce görmediğimiz bir
sürü çiçek var burada ve bu çiçeklerin
kokularının tarifi yok. Yalnız biliyor musunuz, buradaki çiçekleri
kopartınca solmuyor ve kokuları hiç gitmiyor. Keşke herkes görse burayı! Anneme
rengârenk bir buket hazırladım. Ne zaman çiçekleri görür bilmiyorum ama onun da
buraya gelmesini sabırsızlıkla
bekliyorum.
Burada kötü hiçbir şey yok!
Kötü insan hiç yok!
Buraya kalbinde çiçek taşıyan her
insan gelebilir.
Biz 'Çiçekmişiz.' o yüzden soru sormadan aldılar içeriye bizleri.
Pencerenizde çiçekler büyütün ve
onların solmasına hiç ama hiç izin vermeyin, verdirtmeyin.
Bir çiçek, bir dünya için de susmayın.
Yazarın
Sonraki Yazısı