uyan Mişa

gögsüne evrenin ilk gonca gülünü

iğneleyeceğim


tüm evren sen kokacak 

 

görebilsen Mişa

sana bir gül mevsiminden yazıyorken

güllerin mevsimlerden koşarak gelmesi var ya

yerde mi gökte mi olduğunu bilemediğim gökyüzünün

toprağa  gömülürken

ellerimi güllere değdirmesi var ya 

 


güllerin  taç taprak olması var ya

toprağına hafif bir ses gibi konması var ya

taç yapraklarının altına  düşürüyor başımı

kimse bilmeyecek  yüreğimdeki adını

 

 

bilebilsen Mişa

yalancı dünyadan kalma bir eksenin

hayat denen kaygan  zemini üzerinden

kırılan kirpiklerimi toplamak şimdi

derinlere çekilmesi suların 

girdaplara çekilmesi güllerin

ayın duman duman  gömülmesi var ya 

 


gülebilsen Mişa

mevsimler açlık grevine başlamış  sensizlikten

bende güllerle dökülüyorum toprağına

dönüp hatıralara  dokunuyorum

mazi    dekülmüş gri yıldız tozlarıyla

gözlerinin üzerinden   

dönüp bakıyorum

kirpiklerinden güller  sökülmüş

içimde gıcırtı gibi bir his 

senin gece hıçkırıkların Mişa

 


anlayabilsen Mişa

akşamın hüzün   melodileri çalıyor 

toprağının kimyasında 

mezarlıkta salınan taşlar

ay ışığıyla örtülüyor

taşları kıskanıyorum sürekli baş ucundalar diye

dökülmek ayışığı kadar güzel şimdi

yüreğimden  öykünüyorum

yalnızlığımı soyunuyorum

toprağını giyiniyorum

hissedebilsen

 

 

bildiğim  en güzel  tanrı işareti

ruhumu yıkayan  kabir kokusu



hala o kadar güzelsin ki

yattığın bu güzellik uykusu

 

bir sabah  Mişa

kuşlarla 

uyanabilsen

 

                  Ayşegül A.Karagöz




( Mişa başlıklı yazı ayşegülaşkım tarafından 1.06.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.