Bir rüya sandı önce akıttı göz yaşını.
Kara gözlü bir kadın aşık olmuştu ona.
Her şey gerçekmiş dedi yaslayınca başını.
Aldı kalemi adam şiirler geldi cana.
Kadın tuttu elini alıp götürdü onu.
Bir cennet bahçesinde güldürürken geceyi.
Adam "İnşallah" Dedi gelmez bu aşkın sonu.
Sevdamızla süslerim serbest ya da heceyi.
Günler aylar geçtikçe sevgileri büyüdü.
Karanlık geceleri aydınlattı ışığı.
O ışığı görünce ay ve yıldız uyudu.
Baş başa bırakalım deyip iki aşığı.
Engellerin önünde ölümüne durdurular.
Nakş ettiler doğaya adlarını yan yana.
Çimleri halı sayıp diz dize oturdular.
Muhabbet ırmağından içtiler kana kana.
Bir deniz ülkesinde kucaklıyorlar yazı.
Ihlamurun yanında açtı akşam sefası.
Yürekleri sıcacık unuttular ayazı.
Renklendi hayatları bitti ömrün cefası.
Mutluluk kokuları sarmalarken ruhları.
Nasıl yazmasın adam kalemin günahı ne?
Şairin bu yazgısı imrendirir şahları.
Yürek böyle atınca şu dünyanın ahı ne?
Mehmet Fikret ÜNALAN
16 Şubat 2017 Saat 19.55
Batıkent/Ankara
(
Şairin Yazgısı başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
17.02.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
