Aykýrýlýðýnda ömrün, silik bir suret;

Dip kaygýlarý hayli meþakkatli duraðan gölgelerden

Kopup gelen þehveti yutkunan ölü tanrýlarýn

Güzergâhý adeta kayýp þehirlerin

Kayýp þiirlerce istilasý.

Kenarlarý yýrtýk karanlýðýnda ölümün,

Dokunsan aðlayacakmýþçasýna

Gök kubbede asýlý sayýsýz kýrpýk yýldýz

Ve dökülen yýldýz tozlarýnda saklýsýn, dercesine

Müridi aþkýn kim bilir yine kayýp ne çok sevda

Hele ki sevmeye meyletmiþsen ansýzýn,

Surelerde saklý tuttuysan tehir ettiðin mutluluðu

Bir de katýk yapmýþsan kavuþmayacaðýný bile bile…

Sonrasý yok ki,

Öncemde sandýðým ama an’dan da kopamadýðým;

Görücü imlerle dertte ise baþý

Kayýp dizelerin hele ki nankör bir beyitte

Kopmuþsa kýyamet…

Göreceli saðanaklarda görgüsüz aþklara gizlenip,

Bir de ekmiþsen hasreti göz göre göre

Gelmesini dilesen de…

Kayýp be gönül; her þey kayýp,

Sanrýlarda rehavet yüklemiþsen kalbe,

Kýrýk bir sarnýca da gizlenmiþsen gecenin karanlýðýnda,

Kayýpsýn bil sen de.

Sürgün mahlaslar kadar kaygýlý gece;

Kayýp aþklarýn istilasýnda yürek yangýnlarý;

Yarým yamalak nidalar sararken boþluðu

Ve el pençe divan tüm karanlýk,

Bir gizemin peþrevinde büyümekte isyan:

Yorgun tayfalarý yine yüreðin;

Mahrem bir beyitte mi yoksa gizlisin,

Demenin bedeli belli ki raconu aþkýn;

Makamlarý kayýp ezelden beri;

Ruhlarý kayýp sokak çalgýcýlarý

Ve kaybolmaya dair her þarký:

Mizacýnda yoksunluk güftesinde hasret saklý,

Sandýk sandýk özlem biriktiren kadýnlarýn þarkýsý;

Kimi rehavet makamýnda kimi

Coþkunun kucaðýnda sayýsýz sanrý

Yine ruhun aþka peþkeþ çektiði.

Miladý yoksunluðun yine ölüm

Ve dirayetin sýnandýðý yüzlerce beyit:

Aklarcasýna aþký,

Kundaklarken özlemi, surelerde gizli

Ýþin aslý;

Kayýp suretlerde konuþlu bilinmezlik,

Yüreðin yörüngesi artýk nerede ise,

Devrik tümcelerin telaþýnda o boþ vermiþlik;

Kopup gelen geçmiþ zamanlardan

Yine geleceðe sarkýntýlýk yapan,

Kayýp sýrlar karanlýk kadar da kaygýlý çoðu.

Aþk pazarýnda ringe çýkan bayat ve eskimiþ þarkýlardan

Aþýrmýþken aþký o kör ve baðnaz nidaya gizlediðin kehanetten

Çýkýp da yola,

Varamayacaðýný bile bile,

Arþýnlarken ekseninde hicretin,

Kapýp koyuverdiðin gözyaþlarýndan da sorumlu

Aþk tanrýsýna rehin verdiðin mutluluðu yüreðin.

Sarkýk ve bayat;

Gölgelenmiþ ne çok beyanat

Yine beþerin intikamý o sersem sepelek varlýðýnda

Kutsandýðýna delalet,

Annem usul usul okþarken saçlarýmý,

Demek mi yoksa en büyük yanýlgý,

Yine gölgelerin meþrebinde tutuklu kaldýðýn,

Bir nebze de olsa gülemediðin…

Kayýpsýn sen de hem de ta ezelden

Yine üstünü örttüðün ayýplarýndan da sorumlu

O titrek sesinde gizlediðin korkularýn kadar ayýp

Deðil varlýðýndan taþan,

Saklasan da bil ki yürekten oluk oluk taþan.