Kağıttan gemilerim vardı
Mavi denizlerde yüzüyordu hayallerimde
Dalgalarla boğuşuyor
Sığınacak bir liman arıyordu
Kara görünmüştü uzaklardan
Yolcuların hepsi güvertedeydi
Kimi el sallıyor kimi de ağlıyordu
Nasıl da heyecanlanmıştı kalbim
Yerinden çıkacak gibiydi
Gözlerimin önünde ki sis perdesi açıldı
Çıktım hayal dünyamdan
Gerçeklerle yüzleştim
Ben hala senin gittiğin yerdeyim
Yalnız ve bitkin
Herşey olduğu gibi duruyor
Değişen tek şey
Giderken yaralı yüreğimi de yanında götürdün
Gözlerin beni bırakır sandım
Yine yanıldım
Sana olan sevgim hala ilk günkü gibi
Yakomozların bende saklı gülüşleri
Okşardım her gece hayal denizinde
Söyle
Ne oldu da değiştin
Hangi göz nazar değdirdi bize
Hayal kırıklığında öldü özlemlerim
Cam kırıkları arasında parçalandı düşlerim
Yok oldu yüzümden gülüşlerim
Göz kapaklarıma hüzün yağmurları yağıyor
Artçı depremler yıktı son kaleyi de
Ayakta durmaya yok takatım
Hüzzam makamında ses verir
Ağıt olur dilimde türküler
Yaralı bir martı düşer ayaklarımın dibine
Kanadının biri kırık
O da sahipsiz benim gibi
Hiç bu kadar ayrı kalmamıştık seninle
Böylesine yalnız hissetmemiştim kendimi ...
Refik
24 . 12 . 2016
İstanbul
(
Çocuksu Hayallerim başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
24.12.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
