Yýllarca hazýrlýðýný yaptýðý yolculuðun zamaný gelmiþti artýk. Vahþi doða, yepyeni keþifler ve yeri geldiðinde ise yaþam mücadelesi Arif’i bekliyordu. Çantasýna birkaç elbise, biraz su ve biraz da yiyecek aldý Arif. Ýlk gideceði ülke ise Kaysar idi. Uçak saat akþam dörtte olduðu için saat bir buçuk gibi evden çýktý ve ikide havalimanýndaydý.

Arif’in doða ve keþif meraký ta küçüklüðünden baþlýyor aslýnda. Köyde doðmasý ve büyümesi ona tamamýyla doða þartlarýna alýþtýrmýþ fakat sonradan eðitim, yaþam þartlarý derken hayat onun þehre taþýnmasýna yol açmýþ. Þehre taþýnan Arif tabiata hasret kalmýþ ve köye gidip gelmek onu tatmin etmemeye baþlamýþ. Hayatýný kapitalizmin ellerine býrakmak istemeyen Arif birkaç yýl çalýþmýþ ve para biriktirmiþ. Yolculuðuna ise en zorlu þartlarla baþlamak istemiþ.

Gideceði yeri küçük bir kurayla çeken Arif tam anlamýyla kaderinin ona verdikleri ile yaþamaya çalýþacak. Biz bunlarý konuþurken tam da uçak saati geldi çattý. Arif’in heyecaný mimik ve hareketlerinden belli oluyordu. Hayatý boyunca hayalini kurduðu için yapmaya gittiði için hiç olmadýðý kadar mutluydu. Yolculuk tam tamýna dokuz saat sürecekti. Tabi bu ilk uçuþtu. Daha sonra aktarma uçuþu ile Lobina’dan uçaða binip dört saat daha uçacaktý. Toplamda yaklaþýk bir gününü yolda geçirecekti.

Bunlarýn kendini pekte etkilemeyeceðini düþünen Arif yüzünden gülümsemeyi hiç eksik etmiyordu. Yorucu ve bitmek bilmeyen bir dokuz saatten sonra Lobina’ya inmiþti. Uykusuzdu ve yorgunluðu baþýný döndürüyordu. Ýkinci uçuþuna daha dört saat vardý ve havaalanýnda bulunan banklardan birinde aðrýlý ve rahatsýz bir uyku çekti. Uçak saati geldiðinde ise dört saatlik bir eziyet daha hazýrdý…

Mehmet Mustafa ÖNEN