Online Üye
Online Ziyaretçi
gülümsemen elbette çok hoş
beni benden alır her zaman
ama ben tuhaf adamımdır bilirsin
gülümsemen kadar etkiler beni ağlaman
o lanet olası kapıdan çıkıp gelmiştin hani
atıvermiştin beni görür görmez yere elindekileri
sarılmıştık aylar sonra o karanlık ışıksız yerde
ve ağlamıştık hıçkırıklarla kavuşmanın güzelliğiyle
ne çok beklemiştik o anı el ele göz göze olmayı
ve ne çok şey gitmişti o günlerde ömrümüzden
ne gözyaşı dökmüştüm diğer tarafta sensiz
sen o duvarın o camın o kapının ardındayken