Raylar ikiye bölerken  şehri

İncinir yürünmemiş yollar

Çiğnenmemiş cümleleri tükürür  derviş

Ve yetim acıları sarar kollar

 


Çözgüsü yitiktir ucu yüreğe bağlı ipin

Duvarın çatlağında gizlenir yıllar

Çığlığın rengine  bürünür zaman

Rotasını yitirir akıllar


 

Soğur siyahın alevi

 Suyun vücuduna sarılır kokular

Sıvası dökülür öncesizlerin

Ve gözlerde demini alır uykular


 

Yenilgi  değildir  doğal olmak

Sustukça tortulanır geveze hevesler

Ağaçlar hasret kalır köklerine

Ve göğüste yankılanır sesler


 

Kötürüm olur sabahlar

Yıkansa da çıkmaz yüzdeki hüzün lekesi

İştahı artar göç mevsimlerinin

Ve yolun boynuna dolanır yolcunun çelişkisi

 


Yosun tutar bekleyişin ruhu

Sabaha küser geceler

Yüzü eskir kökleri kurtlu çınarın

Ve  sonsuz huzura buyur eder yüceler

.

.

.

.

.

( Son Tezvirat başlıklı yazı AYDIN UZKAN tarafından 2.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.