Online Üye
Online Ziyaretçi
...
Öylesine duygusalım
Ağlar gibi buğulu Gözlerim!
Yüreğim yalnızlığa büründü
Ankara’ya su yetecek kadar hıçkırıklarla boşaldı
Aşkının lavları yeşilliğe ulaştı
Acı içinde doğa teselli verdi
Ağladılar bizim için
Sensiz Perişanım!
Ateşimin İçinde Sarardılar!
Ne toprak kaldı ne de yeşillik
Nede güneş doğdu bugün...
Kapkara bulutlar tenime dokunurken öylesi soğuk!
Sensizliğime ağladılar…
Sıcacık omuzunu aradılar!
Senin mutsuzluğuna üzüldüler...
Mutsuz ettiğine üzüldüler...
Bir demet çiçek-kır çiçekleri sevgi dolu ele geldiler
Günlerce yaşamadığın tebessümüne güldüler...
Kahretsin yollarda taşta yok ki...
Ayaklarımla vursam atsam sinirimi
Bağırsam, özlem aşsa dağları!
Tene düşse
Nefesinde erise!
Gecenin karanlığı yatakta ışıklara bürünse
Yaşatsa hazlar ülkesinde
Yarın olmasa hep o anda kalsa ruh ve beden!
Çarşaf gülse
Duvardan yansıyan sokak lambaları gülse...
Sesler uzaya yayılsa mutla!
Yalnızım... Çok duygusal
Gözümden akan yaşlar muson yağmurlarına benzedi!
Yoksun işte, ne yapayım varmış göl, kumsal…
İçine girsem soğuktur, veremez aşkının sıcaklığını!
Seni arıyorum, geçen anlara isyan... Nedir bu hal?
Mütevazı ve içten bir pıtırcık
Güle dokunmuş, sarıyor pamuk ellerini
Yağmur damlası güzel prensesim
Ağlıyorum…
Sanki gök gürüldüyor nisan yağmurlarında
Sensiz Yalnızım!
Saffet Kuramaz