Online Üye
Online Ziyaretçi
Müze bahçesinde
sarhoş bir dilenciyle oturuyoruz
kimsesiz
ve yalnız silüet
—eski bir tarihçi
saat akşama yakın
kimse kalmamış
ve hava da soğuk
biz de inadına oturuyoruz
tek kelime etmeden
bir ahşap bankta
—önümüzde
insanlar koşuşturuyor
saniyeler
eriyor kum saatinde
konuşmalar ve uğultulu sesler
notaları bozuk bir şarkı sanki
gözlerim hafif sisli
görüyor musun diyorum kendime
köşede bir “İnanna”heykeli…
Ustası sümerli bir heykeltıraş olmalı
ileride
küflenmiş yosun tutmuş taş duvarda
asıllı bir portre
acaba amacı nedir?
—Gizemli bakışlarla
Mona -Lisa kovalıyor gözleriyle
Da vincinin- şeytanlarını
—az ötede
göğüsleri meydanda
saçlarını usulca gizliyor gibi
Afrodit…
Sonra;
Karmaşık cümleler
nostaljik bir hoparlörde
yankılanıyor avaz ses
notaları bozuk bir piyano sanki
haçlı ışıktan saklamak için
infaz ediyor sıra sıra dizilmiş silüetleri
alkış tutmuş eller gür…
—Siyonist adam kahkaha atıyor
tarihi ben yazarım dercesine
Ve kendime diyorum
,, bu tarihi o mu yazmış acaba,,
Ve;
dillimde kalan cümleleri yere tükürüp
—sessizce
bir sigara daha yakıyorum
ruhum kalkıp gidiyor
yürüyorum
karanlık sokaklara doğru
geride
bir gölge bir silüet kalıyor yine de
o müzenin bahçesinde…
Suskun//