Yazlardan teğet geçen bir sonbahar rüzgarı sarsmıştı ılımlı ağaçları sonsuzluk burgacında kimsesiz sevgilerin hurucunda                                                                                                                                                                  Yazmak istiyordu anılarını son günleriyle buluşan bir yaşlı mutluluklara açılan defterine silmek istenilmeyen bir anın boşluğunda                                                                                                                                                    Yalın uçuyordu yapraklar ağaçların dallarının arasından birbirleriyle istişare ederek yayılıyorlar kimliksiz sokaklara bir ayışığında                                                                                                                                       Yıllar geçiyor saniyelerin loşluğunda sanki ilerliyor dakikalar varoluşun hazin boşluğunda                               Yollar aranılıyor bunaltılardan çıkmak için artıyor hüzünler hürlükten esarete için için bilinmezliğin bilinir kapısında                                                                                                                                                                    Yoz bir adam bile bizim sokaklarımızda görünmeye çalışır laik her insan sadece sevgiye layık sevgi evrenlerinin  kapısında                                                                                                                                              Yorulmuş bir kumsal üstündeki kumları bedbini bir suretle karıştırıyor denizle bir renk cümbüşünde        Sorular soruluyor hür sokaklarda esaretten kurtulan bedenler tarafından çözümler üretiliyor sevgilerin rafında                                                                                                                                                                               Siluetler parlıyor insanların gözlerinde insanlar saklıyor kederlerini kendi özlerinde                                             Son hürlüğün kuşları gülümsüyor balkon kenarlarından dünya diyalektiliğinin çelişkili taraflarından             Sonda kalan sevgiler gülümsüyor haznelerinden çisil çisil yağan yağmur damlalarından sevgi sıçrıyor    Soluklar bile buz tutarken sadece sevgiler kurtarıyor insanlığı soğuk kış günleri iyilikler kötülükleri kutsuyor                                                                                                                                                                                  Sürekli kurulan düşler umutlandırırken bedenleri hayal kırıklıkları cam gibi  kesiyor bedenleri kederler insanlığı izliyor                                                                                                                                           Sümbüller rahiyalarıyla büyülerken bedenleri tüm menfur büyüler ödemişti kendi bedenlerinde bedelleri                                                                                                                                                                                       Salalar okunurken camiilerden halk mutluluk istiyor yaşamın içindeki ihtilallerden bıkmış bedenleri                 Sandallar akıp giderken masmavi denizlerden son hürlüğün kuşları özgürlükleri fısıldadı insanlığa fısıltıları insanlık sözleri                                                                                                                                             Sürrealist tablolar akıp giderken mümtaz tablolardan sessizliğin içinden sanki gürültüleri çıkarıyordu içinde insanlık özleri                                                                                                                                                           Cümleleri sevgi olan bir şiirin mısraları arasına saklandı son hürlüğün kuşları oradan bizleri selamlıyor mısralar gösterdi büyük özveri                                                                                                                          Cinayetleri bile masum görenler toplumların bünyesinde vaftiz olmak ister masumlar konuşmak ister hakikatleri                                                                                                                                                       Ciltleri sadece hakikatleri yazan bir kitaptır hayat yavaşça çevrilip okunmalı sayfaları almalı hayattan öğütleri   Bilinmeli sonların hazırladığı başlangıçlar gerekirse defalarca ölünmeli yaşarken bunlar yaşamın ritüelleri         Son hürlüğün kuşları yaşamın gölgesinde son kez öttü hayatın tüm zıtlıklarına karşı sesi çok cılız yükselen bir özgürlük marşı            
( Son Hürlüğün Kuşları başlıklı yazı ercaga tarafından 6.08.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.