Bu gün günlerden Cuma
İçim güz
Yapraksız dallarım
Kaldırımlarımda sürükleniyor yitikliğim
Gecekondu hüznü kışlıyor bağrımda
Sokaklarımda ölgün lâmbalar sallanıyor
Bezgin adımlar arşınlıyor kaldırımlarımı
Söyler misiniz dostlar
Ben ne yapacağım bu psikozla !
Gözlerimi yumsam,duygularım takılıyor onlarca ayağa
Rengârenk fakat eprimiş,
Eskimiş elbiseler içinde insanlar,
Ayaklarından toprağa kök salmış sevdalar,
Çiçeğe henüz duramadan solmuş aşklar,
Naylondan yapılma mavi boncuk taşıyan
Kocaman kocaman gözler,
Simsiyah tebessüm gezdiren beyazlar,
Beşerî yanlarıyla kanatlanan zenciler…
Binlerce,yüzbinlerce yüz ve ayak…
Belleğimi zorluyor nasibime düşenler
Yürüyorum
Alevli taşlar düşüyor sehmime
Yaralı bir kuş gibi çırpınıyor kalbim
Anlayamıyorum bu dünyanın hâlini
Yeterince taşıyamıyorum bu yükü
Yüküm çok ağır
İnsanlarım kimsesiz
İnsanlar kimseli
…….08 temmuz 2016 /11:25..bafra