Belki bir gün gelirsin dönersin diye hayaller kurdum

Kapým her çalýndýðýnda iþte bu sefer geldi diyordum

Yüreðimde açan gülleri buket yapýp seni bekliyordum

Ama gelen sen deðildin, hiç sen olmadýn

Kanadý kýrýk kuþ gibi yalnýzlýðýma geri dönüyordum

Gökyüzü bulutlu ve kapkaranlýktý, dünyam sensiz olunca

Önümü göremiyordum, hasretin dumaný sis olup sarýnca

Gökyüzündeki yýldýzlar bile yok oluyordu gece bastýrýnca

Sensiz sisler içinde yapayalnýzdým

Ne deniz nede mehtap tat veriyordu bana sen olmayýnca

Özlemim çýðlýk olup yankýlýyordu sonsuzluðun içinde

Gözyaþlarým ve yürekten akan kanla boðuldum sensizliðimde

Her gün biraz daha eriyip bittim kayboldum kendi içimde

Sen dönmeyecektin artýk bana biliyordum

Ben artýk ölüyorum, bulamazsýn artýk beni bir gün gelsen bile

Canan Onuþ