Dokundum önce usul usul:

Yanýk tenine kaderin, sýðdýramadýðým tüm imgeleri

Ve þerh düþtüm isminin baþköþesine,

Soydum yavaþ yavaþ en aykýrý düþlerin kabuðunu,

Ýliþtirdim gönül pencereme:

Hani olur da, sürç-ü lisan ettiysem

Aþkla yoðurduðum þu düzlemdeki yankýmý.

Ve ansýzýn iliþtim gök kubbeye, asýlý kalmýþ

O izlekte, kararmýþ bir siluet iken efkârým,

Cebelleþtiðim þu pervasýzlýkla,

Derinden soluduðum yüreðin buharý

Ve kaybolduðum hicret akþamlarýnda,

Elimde soluk bir gül,

Senden miras olmasa da ettiðim tevekkül.

Sustum ve sýðýndým en yüksek makama,

Tanýmadýðým o güruhta, þeytan ve müritleri;

Belli iþte, tecellisi sona ermiþ ölgün ömrün.

Hayýr, hayýr, asla korkma,

Sanýr mýsýn ki sükûtum ikrardan?

Sen yine de yok say beni,

Hem belli mi olur;

Yeniden doðarým yâd ettiðim her ne ise,

Karýþmýþken aklým ve yüreðimde saklý iken

Aþkýn güncesi.

Kolay hem de nasýl,

Zoruma gitse de yitip giden bir cümlenin

En yanýk kelamý iken hüznün bedeli,

Savrulduðum þu sonsuzluk, bil ki,

Aþkýn ebedi istirahatý.

Günlerden bir gün, demek deðil akýl karý,

Bilmeden akýttýðým bunca gözyaþý:

Neye delalet bunca efkâr,

Haznemde ne çok þey bir bilsen

Ve ne çok þey söyleyemediðim.

Asýlý olduðum gök kubbe,

Sýðýnak bellediðim basiretimin gölgesinde

Anlýk bir rötuþla, resmettiðim þu berduþ sefaletle;

Hangi gam ise beni esir alan

Ve hangi cahil imge ki

Adýmýn bir adým ötesinde sorgular mazimi.

Bir günceyim altý üstü,

Altýna döþerken bunca kelamý

Ve savruk bir güfteyim,

Bilinmezliðin nezdinde.

Görmediðim yine de anbean yâd ettiðim,

Bilmediðim yine de en derine gizlediðim,

Anlayacaðýn, susmalardan ibaretim.

Asla gönül koyma ve asla da sorma;

Bilsem bile neyin derdidir bunca pervasýzlýk,

Sükût-u hayale uðrayan bir dünyanýn

En asil yalnýzlýðý tek sýðýnaðým.

Ölgün bir günün hükmündeyim,

Ceberut gölgelerin boyunduruðunda,

Ýflah olmaz bir gönlün peyzajý

Þu safran sarýsý buhrana meyletmiþ nice imge

Ve nice yalan hele ki cengâver ve debdebeli

Bir hidayet iken varacaðým en yüksek çýta.

Belirsiz bir gýybete rükû eden katran karasý

Ruhlarýn mekâný,

Gönülsüz üç beþ sýrdaþ kelam kadar

Sýra dýþý bir muafiyete yenik düþen;

Haznesinden taþtýkça rahman ve kayýtlý bir beyanatta

Dondurduðum zamanýn ayak izi kadar

Tahakkümperver bir hükme delalet eden:

Fazlasýyla sancýlý bir yok oluþ ezelden,

Yine de sýðýndýðým en ulvi merci.

Olmazýn oluru bir kýyama raðbet edip

Durakladýðým kim bilir kaçýncý kare:

Alabildiðine isyan yüklü mizaçlar

Hýçkýrýðý en derinde,

Soluk bir edim elden gelen;

Bencileyin, deyip de sýðlara raðbet eden.

Kýrýk bir dal her ne kadar hicap etmesem de,

Hükümranlýðý tekil bir muafiyetten medet uman,

Ummanlarýn nazarýnda yitip giden bir nazireymiþçesine

Çalakalem yaþayýp kara kalemle resmettiðim

Ömrün penceresinde nöbete duran.

Hangisi ise raðbet ettiðim gönülsüz kucak,

Fazlasýyla sýð olsa da içine düþtüðüm çukur

Yine de nazenin bir dokunuþ,

Nasýl da elem yüklü;

Fazlasýyla saðdýk bir hüküm bir o kadar biteviye

Payýma düþen.

Tufanlardayým ve kayýplarda,

Sonu revnak bir günce iþte;

Hele ki kayda geçirdiðim onca sýra dýþý imge:

Belli iþte yitip gitti isyan pazarýnda

Varsýl bir aþka bel baðlayýp,

Saðdýcý melekleri bile hüzne boðan.

Artýk bir sayýyým fazlasýyla sonsuz,

Asil bir harfim belki de;

Aþk iken maðdur ve özleme delalet.

Kaçýncý seyrinde olsam da yüreðin

Tutanaklara sýðdýramadýðým

En maðdur öngörü iken

El aman, demek nasýl da hicreti gönlün,

Kavuþmadan gün geceye.

En soluk rengim biraz karaya çalan

En muktedir kýyama raðbet edip

Soluklandýðým ölüm öncesi.