Akşamüstleri güneşin son ışıkları ayak diretti kapatmaya perçemlerini                                                                     Bir esnaf gülümsedi emek sokağından indirirken dükkanının  kepenklerini                                                              Senelerdir hizmet verdiği sokağın ahalisine gülümseyerek evine döndü                                                                      Salyangoz sırtında kıpırdayan bir karıncanın  kıpırtısını duydu sanki rüzgar                                                               Rüzgar gecenin bakışlarının önünde samimi sofraların yanında döndü                                                                     Bir çocuk duruyordu pencerenin önünde elleri sonsuzluğun pençesinde kıvranan                                           Kömür dumanın  kapkara lekeleriyle acımasızca yüreği sızlayan                                                                             Kaybetme korkusuyla tüm kayıplara kayıtsızca sürüklendiği için hırslanan                                                                Bir çocuk düşünüyordu seni aydınlanmaya çalışan apansız karanlığında                                                                 Dolunayın sessiz gölgesi terennüm ederken yeryüzündeki çam ağaçlarına                                                              Beş asır evvel bir yeniçeri asesbaşısı despotlukla hükmederken Payitahtın saraçlarına                                          Her gelişinde gittin aslında benden sendeleyen benliğinin beliren belirtisinde                                                           Gece tükenmek üzere ilkbahar çiceklerinin hoş kokusu dinç tutuyor vücüdunu                                                        Birkaç yaşlı burjuva idare ederken bu tebessüm saçmaya layık yalnızlık acununu                                                    Nemçe yöresinde düşmeye yakın bir kalenin muhafızının yaptığı beyhude hurucunu                                             Tükenmeyen yalanların arasından çıkartmak isterken gülüşlerin masumca suçunu                                                   Her  gelişinde gittin aslında benden metamorfoza uğrayan tabiatın asilliğinde                                                       İmsak vakti geldi güneş gökyüzünü aydınlatma merasimde  titreyen elleriyle                                                           Bir çocuk sabahlamıştı düşlerinde mahallesinde oturan Boşnak kız ve burjuvalar                                                      Gidiyor mekteplerine küçük başlı talebeler hayatın acısından habersiz öğreniyorlar ilim-irfanlar                           Bütün bu akan kainattaki vaveyladan sızan kör edici ışıkla                                                                                       Her gelişinde gittin benden Ahmed Arifin eskitttiği prangaların gıcırdayışlarındaki hasretle.........                              
( Her Geldiğinde Gittin Aslında Benden başlıklı yazı ercaga tarafından 21.04.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.