Sınadıkça doymadı üzerime geldikçe,
En zor
zamanlarımda, sorguluydu imtihan!
Usanmak bilmedi hiç, yüreğimi deldikçe,
Ufacık noktasıyla, yargılıydı imtihan !
Çektikçe bin bir çile, uzağımdan izledi,
Hatalarımı görüp benliğimden gizledi,
Oysa hep yanımdayken, kaderimle bizleydi,
Dermansız dertlerimle, vurguluydu imtihan !
Yaşanmış her gün için hesabı biçiyordu,
Sanki ayırt etmeden, özenle seçiyordu,
Demleriyle toplayıp, ezbere geçiyordu,
Geri kalan ömrümde, kaygılıydı imtihan !
Bu
dünyanın yükünü omuzlayıp yaşarken,
Attıkça içimize sabır dolup taşarken,
Günahı sevabıyla yollarını aşarken,
Apaçık gerçeğiyle, kurguluydu imtihan !
Daha ana rahminde kaderine kazıldı,
Küçücük ayrıntısı kitabına yazıldı,
Bunca gerçekler varken, peki niye azıldı ?
Zamanın kuytusunda, burguluydu imtihan !
Nesrin Önem
10 04 2016
