İnsanın yok hükmünde sayıldığı çağdayım 
Bu yüzden her kelamım küfre dokunur benim
Doğmamış umutlara kıyıldığı çağdayım 
Ondandır her selada adım okunur benim

İsyanlar birikirken her gün yaka cebimde 
Takvimlere yorulmuş günleri ekliyorum 
Dili bağlı mısralar inliyor edebimde 
Yazacak çok şey var da zamanı bekliyorum 

Rüzgarın önünde ki yaprak kadar acizim 
Üflesen savrulurum tutsan gözlerim kanar 
Varla yok arasında sıkışıp kalmış izim 
Deliler beni uslu, uslular deli sanar

Şimdi kim anlayacak ben neden muzdaribim
Kim haberdar içimde ölen düş sayısından
Ben ki kendi kendimle yıllardır muharibim 
Bir kez olsun geçmedim barışın kıyısından 

Ne sigara ne bir çay ne karanlık ne gece 
Musallada bekleyen ölüler anlar beni
Kalem ıztırabımı kussa da hece hece
Ancak timarhanelik deliler anlar beni

Kaç matem saklanıyor ağarmış saçlarımda 
Her teli ayrı kahır her teli başka çile 
Ziganadan çığ düşse yanar avuçlarımda 
İçimde ki yangını söndüremez kar bile

Attığım her adımın ötesi başka tuzak 
Ya bombalar patlıyor ya serseri bir mayın 
Ölüm an kadar yakın yaşamak hayli uzak 
Gördüğünüz eşgali yürüyen ceset sayın 

Suretiyim sâdece kimliği yitik ruhun 
Aynaya düşen resim hiçliğe münhasırdır 
Çünkü ben doğduğum gün tufanı kopmuş Nuh'un 
Sağanaklar yağıyor gözümden kaç asırdır 
 
O kadar çok öldüm ki bir rüyanın içinde 
Hangi ölüm canımı acıtacak şaşarım 
İsmim kayıp olurken bir çokluğun hiçinde 
Varsın yıkılsın dünya ben ölünce yaşarım

Mutlu Aydurmuş
( Bir Delinin Güncesi 4-son Söz başlıklı yazı maydurmus tarafından 24.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.