Yýl 1964 ilk duraðýmýz ilçemizin büyük köylerinden biri olan, Gök tepe köyü olmuþtu. Vakit öðlendi. Misafiri olduðumuz Orman muhafaza memuru Mehmet Nevruz’ un evinde, eþine hazýrlattýðý o güzel lezzetli yemekleri salkým, salkým kýrmýzý renkli meyveleri yeni olgunlaþmýþ üzerimizdeki birkaç kiraz aðaçlarýnýn altýnda yedikten sonra, dalýndan kendi ellerimle kopardýðým kirazlarý, yerken aldýðým tadý bu gün bile hiç unutmadým unutamam.

Yemek bitmiþ artýk yola çýkma vaktimiz gelmiþti. Gece olmadan varacaðýmýz yaz aylarýný geçireceðimiz yere varmamýz lazýmdý. 1952 model arabamýza binerek yanýmdaki iþ arkadaþlarýmla beraber yola çýktýk.

Arabamýz eski olduðundan, patikadan farký olmayan iniþli çýkýþlý toprak yollardan bizleri yerimizde hoplata, hoplata ilerliyordu.

Ýkindiye doðru Gazipaþa beylerinden, Paþa beyin ve onun akrabalarýnýn yazýn göçtükleri yaylalarý geçtikten sonra, köknar ormanlarýnýn arasýndan dikenli mevkii denen yere doðru yöneldik.

Arabamýz bizi epeyce sarsmýþtý ve hepimiz arabanýn içinde çalkalana, çalkalana bir hoþ olmuþtuk hem’ de susamýþtýk. Yanýmýzdaki o yöreyi, çok iyi bilen iþ arkadaþlarýmýzdan biri arabamýzý durdurdu.

Onun gösterdiði pýnardan su içmemiz için bizlere önderlik ederek bizi köknar ormanýnýn içindeki bir pýnarýn baþýna götürdü.

Pýnarýn suyundan, içip elimizi yüzümüzü yýkadýk ve serinledik. Ben hayatýmda o güne kadar, bu kadar soðuk ve bir o kadar tatlý bir su içtiðimi hatýrlamýyorum. Aradan neredeyse elli yýldan fazla zaman geçmiþ olmasýna raðmen buradaki pýnardan içtiðimiz o suyun tadý, hala benim aðzýmda damaðýmda daha dün içmiþim gibi dururdur.

Biraz dinlenmiþtik kendimize gelince, tekrar arabamýza binerek yola çýktýk. Artýk varacaðýmýz yere yaklaþmýþtýk.

Yolun sonuna doðru geliyorduk, köy görünmeye baþlamýþtý. Karþý tepelerdeki çam ormanlarýný görüyordu. Önümüzdeki ortasýndan gök su nehrinin geçtiði derin vadiye doðru iniyorduk.

Ormanlar seyrelmeye baþlamýþ dikenli mevkii dedikleri yerlerde bulunan çalýlýklar arasýndan aþaðýlarda görünmeye baþlayan gök su vadisine doðru kývrým, kývrým yollarý geçerek ilerliyorduk.

Çok geçmeden gök su vadisindeki ýrmaðýn kenarýna gelince yolumuz bitmiþti. Önümüzde üzerinden arabanýn geçemediði sadece hayvanlarýn ve insanlarýn geçebildiði, asma köprüden karþýya geçip köprünün öbür ucundaki Muz vadi köyüne yaya gidecektik ve orada kamp kurup bir yaz boyu orada çalýþacaktýk.

Arabamýz bizi oracýkta býraktýktan sonra, yola çýktýðýmýz yere, geri dönmüþtü. Bizler yanýmýzda getirdiðimiz birkaç parça eþya ile birlikte önümüzdeki asma köprüden geçip, köprünün öbür ucunda bizi bekleyen birkaç kiþi buluþup onlarla köye gidecektik.

Bizleri köylerine götürecek olanlar, köprünün karþýsýndan bize doðru gelerek arabadan indirdiðimiz bazý eþyalarýmýzý alýp bizleri asma köprüden geçirip karþý yamaca götürdü. Eþyalarýmýzý yanlarýnda getirdikleri katýrlara yüklediler hep beraber köye doðru yaya olarak yürüdük.

Ben hayatýmda ilk defa olarak, ýrmaðýn üzerindeki bir asma köprüden geçecektim. Hep beraber asma köprünün üzerinden geçerek karþý kýyýya yönelmek üzere köprünün üzerine çýktýðýmýzda, ne yalan söyleyeyim ben o asma köprüden sallana, sallana geçerken çok korkmuþtum.

Ýpten yapýlma halatlarýn korkuluk olduðu kalýn iplere tutunarak yürürken altýmda durmadan sallanýp duran iplerle baðlanmýþ ahþaplarýn arasýndan birinin kýrýlýp aþaðýya düþmemek için çok dikkatli yürüyordum.

Mevsim ilkbahar olduðundan, altýmýzdaki gök su nehri, daðlardaki eriyen kar sularý nedeniyle çoðalmýþ, bendinden taþmýþ olarak yataðýndan çýlgýn gibi sesler çýkararak akýyordu. Düþmüþ olsam kurtulmam, benim kurtulmam nerdeyse imkânsýzdý. Dikkatlice o asma köprünün üzerinden geçtikten sonra karþý kýyýya varýnca derin bir nefes almýþ rahatlamýþtým.

Bizleri karþýlamaya gelenlerle beraber, biraz yürüdükten sonra, her tarafý ceviz, kiraz ve her türlü meyve aðaçlarýnýn bulunduðu adeta ceviz meyve ormaný halindeki asýrlýk kocaman ceviz aðaçlarýn koyu gölgelerine gizlenmiþ güzel bir köyde bulmuþtum kendimi.

Muhtarýna mazlum Ali denen asýrlýk ceviz aðaçlarý ile dolu olan bu þirin güzel köy, artýk bizim son duraðýmýzdý. Ýlk gecemizi muhtarýn evinde misafir olarak kaldýktan sonra, ertesi gün üç, ya da dört ay gibi bir zamanda iþimiz bitinceye kadar kalacaðýmýz o köyde bizim için ayrýlan köy odasýna yerleþtik.

Yemeklerimizi, orman yangýn bekçisi yapacaktý bizler’ de bulunduðumuz köyün çevresindeki karaçam ormanlarýndan o yýllarda motorlu testere olmadýðý için adýna kolasar dediðimiz, testerelerle kesim yapan kestikleri keresteleri ailece yine lata haline getirip kendi katýrlarý ile gök su nehri kenarýna taþýyan iþçilerin yaptýklarý iþleri ölçüp yazýp teslim alacaktýk.

Daha sonra tahtacý iþçilerinin yaptýðý bu latalarý, Gök su nehri kenarýndaki bizim ara depo dediðimiz yerde, teslim alýp bu teslim aldýðýmýz latalarý aynen suyolu ile, ustalýk mesleði su nakliyatçýlýðý olan korkusuz Alanya ilçesinin Dim köylerinden gelmiþ olan kural ve þartname gereði kýrk adet iþçi kafilesine, teslim edecektik. Onlarda bizlerden ölçerek teslim aldýklarý tahtacý iþçilerinin yaptýðý ve katýrlarla ara depoya getirdikleri bu latalarý ýrmaðýn içinde sal yaparak bazý yerlerdeki þelaleden sonra suyolundaki dar kanyonlardan, salý açýp latalarý teker, teker suyun içinden uçunda demirden çatal oklarý bulunan uzun saplý sapin denen aletleri ile geçireceklerdi.

Sonra bunlarý nakliye arabalarýn gelebildiði son depoya kadar rahatça kamyonlarýn gidebildiði yolu olan, son depoda yeniden sudan çýkarýp bu latalarýn istiflenip ihale ile satýþa sunulacaðý, Çavuþ köyü son deposuna taþýttýracaktýk.

O yýllarda, ormanlarda kesim yaptýrmak zor iþti. Bu iþleri yapan tahtacý iþçilerinin ellerinde henüz kullanýmda yaygýnlaþan motorlu testereleri yoktu. Sadece iki kiþinin karþýlýklý kullanabileceði bizlerin adýna golasar dediðimiz diþli testereleri vardý.

Hemen, hemen bu köyde, bizler üç ay kadar kaldýktan sonra tahtacý iþçilerinin ormandan devlet izniyle kestikleri, o yýla kadar balta girmemiþ ormanlardan, asýrlýk kalýn gövdeli karaçam aðaçlarýný ustalýk gerektiren bir iþlemle ailece çalýþýp lata haline getirilen latalarý iþçilerden bizler tek, tek ölçülüp ebatlarý alnýna yazýlarak bizler tarafýndan teslim alýndý.

Bunlarýn kendi katýrlarý ile bizim ara depo dediðimiz, Muz vadi köyünün kenarýndan ak denize doðru akýp giden içinde kýrmýzý benekli bol miktarda alabalýklarýn olduðu gök su ýrmaðýnýn kenarýnda depolandýktan ölçümleri yapýldý ve su naklini gerçekleþtirecek iþçilere teslim edildi.

Bu iþlemden sonra, bunlarýn su nakli ile son depoya taþýmakla görevli iþçilere teslim ettikten sonra bizlerin’ de o köydeki iþleri artýk bitmiþti.

Bu suyolu ile satýþ deposuna kereste taþýmacýlýðý, o yýllarda ormanlarda yeterince yol olmadýðýndan, ülkemizde bazý yerlerde bir mecburiyetti. Hem’ de bu iþi yapanlar için’ de ustalýk isteyen her iþçi gurubunun yapamayacaðý bir sanattý.

Ama sanýrým ülkemizde, son suyolu ile kereste taþýmacýlýðý, benim de görevliler ile beraber günlüðü on liradan çalýþtýðým 1964 yýlý olmuþtu.

Buradaki çalýþmam sýrasýnda anlatabileceðim daha birçok güzel anýlarým oldu amma, aklýma gelen her zaman aklýmda olan unutamadýðým anýlarýmý yaþadýðým bu çalýþmamdaki birçok güzel anýlarýmýn olduðunu belirttiðim bu yerin baþlangýç ve sonuç kýsmýný nedense yazmak ve o eski günleri anmak ve sizlerle paylaþmak istedim.3 Þubat 2016