Muamma Bir Sona Doğru
"Ne bir el değmiş
Ne bir yel…
Sussan bir rüzgâr alır başını
Dağıtır ortalığı…
Susmasan kim bilir kimler
Delecek karanlığı…"
Acının
en kutsal yanıydı gözyaşı dökmek
Yalnızlık
ona binaen dikilen en sade varlık
Dipsiz
bir kuyunun etrafında
Sergüzeştliğin
volta attığı ipin ucunda
Sürgün
yemiş çaresizliğim vardı
Kimin
umurunda…
Dar
bir geçit
Köhne
bir yer altı sahnesi kadar ayyuka çıkmış.
Adımlar
ezerdi lime lime karanlığı
Hep
aynı hikâye
Hep
aynı satırlar…
Biraz
mutluluk ardından terk edilmiş bir ülkenin
Sıra
dışı macerasıydık işte hepimiz.
Akşamlar,
sabahlar kadar coşkulu olmuyor
Bir
yıldızı kayıp gece
Bir
de aklını oynatmış insan kalıyor ortada
Kiminin
elleri
Kiminin
kefeni sımsıkı
Hep
bir ağızdan
Vah’lar
bir şahane…
Diyorum
ki,
Geldi
gidiyor zaman
Ömür
de onunla kol kola
Tutabildiğin
ne varsa ellerinde
Biraz
sıyrıl olan bitenden
Sona
doğru giden yolların
Kaldırımlarında
nefes almayı öğren
Ve
takip et yeşil ışıkları.
Kalmadı
kalmayacak kimseye
Yalanı,
yalnızlığı, acımasızlığı fink atan bu dünya
Koy
kalbine elini
Rahatsan
kaygı da tasa da bir kenara…
En
iyi son
Bilinmeyen
sondan mutlak daha güzel ve rahat.
İçini
ferahlat
ve
gülümse…
Not:
"Dört duvarlarından bile gizlediklerin varsa heybende
Sonu düşünmek en hazin öyküsüdür ömrünün.
Ama Ellerin titremiyorsa, gözlerin parlaksa ve gülebiliyorsan,
kalbinin kabullenebildiği her olgu, mahreminden çıkabiliyorsa kolayca;
dünyanın en mühim işi seninkidir.
Yol senin.
buyur..."
(A)y(Ş)enur(K)ayaaydoğan
(
Muamma Bir Sona Doğru başlıklı yazı
Ayşenur... tarafından
28.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
