Sýrf renklerinden dolayý onlarca kiþi tarafýndan kovalandýktan sonra yakalanýp linç edilen ve öldürüldükten sonra cesetleri bir aðacýn dalýna asýlan iki siyahi gencin hikayesini anlatmak istiyorum bugün sizlere.

            1930'lu yýllarýn Amerika'sý bunu -siyahilerin lincini- günlük yaþamýn bir ritüeli gibi görüp yaparken 2016'nýn Amerika'sý farklý mý hareket ediyor? Renkler deðiþmiþ olabilir, coðrafyalar kendi sýnýrlarýnýn dýþýna taþmýþ olabilir lakin zulmetleri halen devam etmektedir. Dün siyahilerin bugün Ýslamilerin cesetleri aðaçlara asýlýyor. Tarih, dostunuzu ve düþmanýnýzý tanýmanýz için o kadar net ve güzel bir aynadýr ki yeter ki bakmasýný bilin.

            Bir aðaçta iki beden asýlý... Ýkisi de renginden dolayý  azýlý suçlu muamelesi görmüþ. Linç edilmiþ ve iki tuhaf meyve misali aðaca asýlmýþ, salýnmýþ. Ýnsanlýk ne de hiçmiþ, resmen bitmiþ.

            1930'lu yýllarýn Amerika'sý... Yýkýlasý, kahrolasý Amerika'sý... Ýki siyahi genç! Sýrf derilerinin renginden dolayý kovalanýr içi kara dýþý beyazlarca. Onlarca kiþi ardýnda iki siyahi gencin, salyalý aðýzlarýnda onlarca kiþinin "Siyahlarý istemiyoruz." teranesi ve "Def olun" topraklarýmýzdan sövgüsü... Bugünün övgüsü ne? Kime?

            Yakalanýr iki genç, büyük kovalamacanýn ardýndan. Hýrpalanýrlar, tekmelenirler iyice. Aðýzlarý, burunlarý daðýtýlýr, kanlarý akýtýlýr, canlarý alýnýr. Sonra asýlýr cansýz bedenleri bir aðacýn dallarýna yýkanmýþ çamaþýr gibi... Ýbret olsun diye bütün siyahlara, sallandýrýlýr iki ince, uzun ve siyahi gencin bedenleri. Ýki kurumuþ yaprak gibidirler. Ýki tuhaf meyve... Sizler zulmü nasýl bilirsiniz? Yahut Amerika'yý...

            Muhabirler fotoðraflarýný çekerler bu iki talihsiz siyahi gencin aðaçta salýnan bedenlerinin.  Polis de güya takibatýný yapar bunu yapan canilerin. Sadece kaðýt üzerindedir bu takibat, gerisi kalplerde tahribat... Yani geçiþtirilir amiyane tabirle, bu linç de diðerleri gibi

unutulur sanýlýr. Caný yananlarýn ocaðýnda ateþler tütmektedir oysa! Can yakanlar, linç ettikleri her cesedin baþýnda en güzel giysileriyle poz verirler. - Torunlarý da Irak'ta, Ebu Gureyb'te poz vermiþlerdi-

            Yýllar sonra bir þair, Abbel MEEROPOL, bir kitabýn arasýnda görür dalda salýnan iki siyahi gencin fotoðrafýný. Takýlýr kalýr gözleri onlarýn masum bedenlerine, bakýþlarý yapýþýp kalýr onlarýn hýrpalanmýþ yüzlerine. Eve gider hemen ve yazar "Tuhaf Meyve" þiirini gözü yaþlý bir þekilde.

            Tuhaf meyveler o kadar çok ki bugünün dünyasýnda. Denizde asýlý kalýyorlar bugün! Sahile vuruyorlar bazen. Tanklara asýlýyorlar; açlýða, susuzluða, ilaçsýzlýða ve yokluða...        Akýl gitmez bir daha tokluða...

                                                           TUHAF MEYVE

Güney’in aðaçlarýnda yetiþir garip bir meyve, 
Yapraklarýnda kan, köklerinde kan,
Kara bedeni güneyin meltemiyle sallanýr,
Kavak aðaçlarýndan sarkar bir garip meyve.

Gösteriþli Güney’in pastoral manzarasý,
Gözler þiþmiþ, çarpýlmýþ aðzý,
Manolyalarýn parfümüne, tatlý ve taze, 
Aniden karýþýr kavrulan bir bedenin kokusu. 

Kargalarýn koparmasý içindir bu meyve,
Yaðmurun ýslatmasý, rüzgarýn emmesi, 
Güneþin çürütmesi, aðaçlarýn düþürmesi için,
Garip olduðu kadar acýdýr bu meyve.

            Billie Holiday þarkýcýdýr. Caz kulüplerinde ünlenmeye baþlar o sýrada... Sesi, tarzý ve tavrýyla farklýdýr. Önyargýlarý yýkan bir gücü vardýr, ýrkçýlýk zirvedeyken hem de! Haksýzlýk karþýsýnda sesini çýkartan herkes özeldir, zulüm karþýsýnda direnen herkes güzeldir.

Onun müziði evrensel bir enstrümandýr.  Okumayý sever Billie, þiiri, hikayeyi, romaný. Derken "Tuhaf Meyveler" çýkar karþýsýna. Çarpýlýr onu ilk okuduðunda ve besteler hemen. Her gece kulüpte verdiði konserin en son parçasý olur "Tuhaf Meyveler" O, son þarkýyý söylerken garsonlar servisi keser, seyirciler nefesini... Bütün kulüp, pür dikkat þarkýya odaklanýr. Iþýklar karartýlýr ve sadece Billie Holiday’in üzerinde minicik bir ýþýk huzmesi durur. Karanlýðýn yüzüne çakýlan bir çakmak gibidir onun yüzü, ýrkçýlýðýn suratýnýn ortasýna indirilen okkalý bir yumruk gibidir sesi. Gözleri zalimin gözlerine dikilmiþ bir aslan gözü gibidir þarkýyý söylerken. Ve herkes büyük bir sessizlik ve koyu bir karanlýk içinde 1930 yýlýnda linç edilen iki siyahi gence yakýlan aðýdý dinler onun büyülü sesinden. Þarký bitince Billie, çeker gider sahneden alkýþlara aldýrmadan ve geri dönmeden. Herkes þarkýnýn hüznünü hisseder büyük bir sessizlik içerisinde.

            O dönem için politik bir þarkýdýr bu! Ve haz etmezler egemen güçler bundan. Sadece aþktan, ayrýlýktan dem vursun isterler þarkýcý. Lakin Billie Holiday, dinlemez hiçbir kimseyi.. Her sahne sonu söyler þarkýsýný büyük bir hüzünle. Ve ölümsüz kýlar linç edilip aðaca asýlan iki siyahi gencin hikayesini...

            Makama ve koltuða asýlý cesetler var bugün ülkemde. Paraya, kadýna, aþka ve meþke... Siyasete asýlý bedenler var bugün, cemaate... Kemâlât kimsenin harcý deðil bugün herkeste kem âlet var! Rabbin huzurunda eðilmeyen baþlar kulun karþýsýnda iki büklüm. Deðmez hiçbir kimseye hiçbir þey için!

            Tuhaf Meyveler, olmasýn  hiçbir aðaçta. Ýnsanlar ölmesin; hiçbir yaþta, hiçbir renkte ve inanýþta. Ve elleri kanlý olmasýn hiçbir kimsenin. Aðaçlar çiçeðe dursun sadece, meyveye... Dar aðaçlarý yansýn yakýlsýn sobalarda. Yakmasýn canlarý soðuk odalarda.